Isabel Allende – De som der dagen (2013-11)

Een vrouw die haar volwassen dochter heeft verloren, vertelt in deze roman hoe zij haar leven langzaam aan weer oppakt. Zij moet talloze dalen door voordat ze weer zin en plezier krijgt in het bestaan. Op de weg die ze gaat, heeft ze veel steun aan haar familie, een bonte verzameling eigenzinnige mensen, wier levens door onverwachte gebeurtenissen worden gekleurd. En wanneer die door Allende worden opgetekend, leidt dat vanzelf tot prachtige verhalen. Onderweg komt ze een man tegen, die net als zij al wat ouder is en door het leven is getekend. Twee eigenwijze en krachtige personen, dat betekent heftige botsingen en grote passie. Die vrouw is Isabel Allende zelf. In dit boek richt zij opnieuw het woord tot Paula en vertelt zij hoe het haarzelf en de familie is vergaan na Paula’s dood. Met recht kan men zeggen dat De som der dagen de roman van Allende’s leven is.

Boekinformatie
Schrijver: Isabel Allende
Titel: De som der dagen
Uitgeverij: Wereldbibliotheek
Jaartal: 2008
Bladzijden: 384
Vertaler: Rikkie Degenaar
Genre: non-fictie
Leeftijd: 18+
Mijn mening: 3 sterren

• Ik heb dit boek in 2013 bij de bibliotheek geleend
• Ik las het boek in 2013 en het was boek 11 van de boeken die ik in 2013 gelezen heb

Mijn mening

Aan drama in mijn leven geen gebrek. Ik beschik over meer dan genoeg spectaculair materiaal, maar toch ben ik op 7 januari altijd gespannen. (1e zin)

In ‘De som der dagen’ vertelt Isabel Allende hoe ze na de dood van haar dochter Paula haar leven weer probeert op te pakken. Ze wordt bijgestaan door haar familie, een bonte verzameling eigenzinnige mensen die prachtige levensverhalen te vertellen hebben. Dan kruist een man haar pad, een al even krachtig en eigenwijs persoon als zijzelf. Dat leidt tot heftige botsingen en tot grote passie.

Ik vond het interessant om meer te lezen over de persoon Isabel Allende, maar ik vind het uiteindelijk leuker om haar romans te lezen. Dit boek geeft weer hoe Isabel Allende omging met haar leven na het overlijden van haar dochter Paula.

Meer mooie citaten uit het boek

Het was niet die apocalyptische storm die me gisternacht uit mijn slaap hield, noch het gehamer van de hagel op de dakpannen, maar de beklemmende zekerheid dat het onherroepelijk 8 januari zou worden. Al vijfentwintig jaar lang begin ik op deze datum met schrijven aan een nieuw boek, meer uit bijgeloof dan uit plichtsbesef: ik ben bang dat als ik op een andere dag begin, het boek een mislukkeling wordt, en dat ik, als ik een achtste januari voorbij laat gaan zonder te schrijven, er de rest van het jaar niet meer toe in staat zal zijn. Januari komt na een aantal maanden van niet schrijven waarin mijn leven naar buiten is gericht en ik in de woelige wereld verkeer; maanden waarin ik reis, mijn boeken promoot en lezingen geef, omringd ben door mensen en te veel praat. Lawaai en nog meer lawaai. Boven alles vrees ik dat ik dan doof ben geworden en de stilte niet meer kan horen. Zonder stilte ben ik verloren. (blz. 8)

Ik heb me wel eens afgevraagd hoe ik aan deze neiging kom om met de geesten samen te leven; het schijnt dat andere mensen die rare gewoonte niet bezitten. Allereerst moet ik duidelijk maken dat ik er maar zelden een echt tegen het lijf ben gelopen, en de keren dat dit wel is gebeurd, kan ik niet met zekerheid zeggen dat ik niet aan het dromen was; maar ik twijfel er niet aan dat jouw geest me aldoor vergezelt. Als dat niet zo was, waarom zou ik dan deze bladzijden schrijven? (blz. 168)

Waardoor wordt de verbeelding gevoed? Door wat ik heb meegemaakt, door mijn herinneringen, de wijde wereld, de mensen die ik ken en ook door de wezens en de stemmen die ik binnen in me draag en die me bijstaan op mijn reis van leven en schrijven. Mijn grootmoeder zei altijd dat de ruimte vol aanwezigheden is, met alles wat is geweest en wat nog moet komen. In die transparante omgeving wonen mijn personages, maar ik kan ze alleen horen als ik stil ben. (blz. 357)