Op een koude, donkere avond arriveert Eliza Caine met de trein in Norfolk, waar ze een baan als gouvernante heeft aangenomen. Doodmoe dient ze zich aan bij Gaudlin Hall, haar nieuwe huis. Ze wordt er begroet door de twee kinderen die ze moet verzorgen – maar er zijn geen ouders, geen andere volwassenen, en niemand die haar mysterieuze werkgever vertegenwoordigt. De kinderen kunnen haar ook niet helpen. Later die nacht in haar kamer gebeurt er iets beangstigends, en Eliza begint te vermoeden dat er iets helemaal mis is in Gaudlin Hall. Vanaf dat moment staat haar nog maar één ding te doen als haar eigen leven en dat van de kinderen haar lief is: de lang verborgen geheimen van het huis ontrafelen en afrekenen met de demonen uit het verleden die zich in elk donker hoekje schuil lijken te houden.
Boekinformatie
Schrijver: John Boyne
Titel: Het victoriaanse huis
Uitgeverij: Boekerij
Jaartal: 2013
Bladzijden: 302
Vertaler: Mechteld Jansen
Genre: geschiedenis, griezelverhaal
Leeftijd: 18+
Mijn mening: 5 sterren
- ik heb het e-boek in maart 2014 gekocht tijdens de Boekenweek
- ik las het boek van 20 t/m 21 mei 2014 en dit was boek 47 van de boeken die ik in 2014 gelezen heb
Over het verhaal
Ik houd Charles Dickens verantwoordelijk voor de dood van mijn vader.
Als ik naga op welk moment mijn rustige leventje omsloeg in een bezoeking en de doodgewone dingen veranderden in iets onuitsprekelijks, zie ik mezelf zitten ind e huiskamer vanons klein rijtjeshuis in de buurt van Hyde Park. Ik zat naar de rafelranden van het haardkleed te kijken en vroeg me af of het tijd was om een nieuw kleed te kopen, of dat ik moest proberen het zelf te repareren. Eenvoudige, huiselijke gedachten. Het regende die ochtend, aarzelend maar onophoudelijk, en toen ik me van het raam af keerde om mezelf in de spiegel boven de haard te bekijken, stemde mijn uiterlijk me mismoedig. Ik was weliswaar nooit aantrekklijk geweest, maar mijn huid leek nog bleker dan anders, muijn donkere haar stug en onverzorgd. Mijn schouders leken een beetje krom in de houding waarin ik zat, met mijn ellebogen op tafel en een theekop in mijn handen; ik probeerde te ontspannen in een poging dat te corrigeren. Toen deed ik iets dwaas. Ik glimlachte tegen mezelf en hoopte dat mijn uiting van welbehagen een beter beeld zou geven, maar ik schrok toen ik een tweede gezicht, veel kleiner dan het mijne, naar me zag terugkijken vanuit de onderste hoek van de spiegel. (blz. 2)
Eliza is een jonge vrouw. Haar vader overlijdt een tijdje nadat ze samen naar een lezing van Charles Dickens zijn geweest. Hij was al zwaar verkouden, maar door het koude winterweer en het feit dat ze samen nat regenden wordt hij nog zieker. Eliza besluit na zijn overlijden om haar leven te veranderen. Ze ziet een advertentie in de krant waarin een gouvernante wordt gezocht. Ze besluit hierop te reageren en wordt, zonder dat ze op gesprek is geweest, aangenomen.
Achteraf zie ik natuurlijk dat de keuzes die ik maakte in die week impulsief en dwaas waren. Ik was in shock, mijn hele wereld was binnen zeven dagen in elkaar gestort, en waar ik troost had moeten zoeken in mijn werk, binnen school, bij mijn meisjes en ja, zelfs in het gezelschap van mensen als mevrouw Farnsworth en Jessie, nam ik de overhaaste beslissing om me los te scheuren van alles wat ik ooit had gekend: de straten rond Hyde Park waar ik als kind had gespeeld, de Serpentine die me nog altijd vervulde met herinneringen aan Bull’s Eye, het doolhof van kronkelige straatjes dat me naar mijn vertrouwde klaslokaal bracht. Ik snakte naar verandering, maar ik had ook de gordijnen van die donkere kamere daarboven, die het leven van mijn beide ouders en van mijn babyzusje had opgeeist, kunnen openschuiven en de ramen opengooien; ik had de kamer grondig kunnen opfrissen met die goeie oude Londense lucht, hem opnieuw kunnen stofferen en uitnodigend maken: een plek om te leven, niet om te sterven. Ik liet al die dingen achter me en ging naar een deel van het land dat ik nooit had bezocht, en om wat te doen? Om gouvernante te worden van een onbekend aantal kinderen in een gezin dat niet eens een zaakwaarnemer had gestuurd om kennis met me te maken voor ze me de baan aanboden. Dwaze meid! Je had kunnen blijven. Je had een gelukkig leven kunnen leiden. (blz. 33)
Bij het station wordt ze opgehaald door een koets en naar het huis gebracht. Hier ontmoet ze twee kinderen, Isabella en Eustace. Eliza denkt dat ze later de ouders wel zal ontmoeten, maar deze twee kinderen blijken hier alleen te wonen.
‘Maar…’ begon ik, terwijl ik me afvroeg hoe ik het moest verwoorden, ‘jullie wonen hier toch niet alleen? Alleen jullie tweeen?’
‘O nee, natuurlijk niet,’ zei Isabella. ‘We zijn veel te jong om alleen gelaten te worden.’
Ik ademde opgelucht uit. ‘De hemel zij dank,’ zei ik. ‘Nou, als je ouders er niet zijn, wie is er dan? Zou je de volwassene in dit huis even kunnen roepen.’
Tot mijn verbijstering deed Isabella, zonder zelfs maar te verschuiven op haar stoel, haar mond open en slaakte een harde, ijzingwekkende gil. Ik dacht althans dat het een gil was, tot ik besefte dat ze feitelijk mijn naam schreeuwde: Eliza Caine.
‘Wel allemachtig!’ zei ik terwijl ik van schrik een hand op mijn borst legde. Ik kon mijn hart in mijn borstkas horen bonken. Ik keek even naar Eustace, maar die leek het heel gewoon te vinden. Hij staarde me alleen maar aan. Het wit van zijn ogen leek heel helder in het kaarslicht.
‘Het spijt me werkelijk,’ zei Isabella met een klein glimlachje. ‘Maar u vroeg me de volwassene in dit huis te roepen.’
‘En je riep mijn naam. Je schreeuwde hem zelfs.’
‘U bent de volwassene in dit huis,’ hield ze aan. ‘Nu juf Bennet weg is. U hebt haar plek ingenomen. U bent de enige verantwoordelijke volwassene hier.’ (blz. 53)
Eliza komt er achter dat er een vreemde spookachtige verschijning is die haar wil wegjagen. Eliza is niet van plan om de twee kinderen alleen in dit huis achter te laten. Ze doet haar uiterste best om er achter te komen wat er in dit huis aan de hand is. Zal het haar lukken om de vreemde verschijning te slim af te zijn?
Mijn mening
Dit was een spannend, spookachtig en magisch verhaal vol geheimen. Eliza is een jonge vrouw die na het overlijden van haar vader besluit om iets anders met haar leven te gaat doen. Ze gaat als gouvernante werken ergens in Engeland. Ze had nooit kunnen bedenken dat ze in een spookverhaal terecht zou komen.
Het verhaal doet me qua sfeer denken aan de verhalen van Carlos Ruiz Zafon.