Justin Cronin – The Passage (2012-05)

Amy Harper Bellafonte is six years old and her mother thinks she’s the most important person in the whole world. She is. Anthony Carter doesn’t think he could ever be in a worse place than Death Row. He’s wrong. FBI agent Brad Wolgast thinks something beyond imagination is coming. It is.

Boekinformatie
Schrijver: Justin Cronin
Titel: The Passage
Serie: The Passage #1
Uitgeverij: Ballantine Books (VS)
Jaartal: 2010
Bladzijden: 880
Genre: science fiction, thriller
Leeftijd: 18+
Mijn mening: 5 sterren

• ik heb dit boek in januari 2012 gekocht
  • mijn exemplaar was uit 2011
  • dit boek is niet meer in mijn bezit
• ik las dit boek in 2012 en dit was boek 5 van de boeken die ik in 2012 gelezen heb

Over het verhaal

Before she became the Girl from Nowhere – the One Who Walked in, the First and Last and Only, who lived a thousand years – she was just a little girl in Iowa, named Amy. Amy Harper Bellafonte.

Amy wordt door haar moeder achtergelaten in een klooster. Een van de nonnen, Lacey, ontfermt zich over haar en zorgt dat ze eten en nieuwe kleren krijgt. De volgende dag wordt Amy meegenomen door twee mannen van de FBI. Zij hebben opdracht gekregen om Amy naar een onderzoeksinstituut te brengen. Deze mannen hebben al vaker mensen in opdracht naar dit instituut gebracht, maar dat waren tot nu toe mannen die in de gevangenis zaten en de doodstraf zouden krijgen. Amy is een gewoon meisje…

Na een lange tocht waarbij ze achtervolgd worden door politie en waarin een van de mannen, Wolfgast, twijfels krijgt of het wel verstandig is om Amy naar dit onderzoeksinstituut te brengen komen ze aan bij het instituut ergens in de bergen. De mannen en het meisje worden van elkaar gescheiden. Amy wordt ergens mee behandeld, maar blijft in een coma hangen. Wolfgast wordt gevraagd om te helpen en te zorgen dat ze uit deze coma komt.

In ditzelfde onderzoeksinstituut zijn twaalf mannen die geen mannen meer zijn. Deze twaalf mannen worden dag en nacht bestudeerd en in de gaten gehouden. Ze zijn ontzettend snel, hangen ondersteboven in hun cel en eten nauwelijks. Dagelijks krijgt elke man tien konijnen, waarvan er meestal maar negen worden gedood. De bewakers krijgen steeds vreemdere dromen, waarin een persoon die ‘Babcock’ heet of ‘Zero’ zijn herinneringen deelt.

He was weeping, weeping with happiness, weeping with terror, weeping weeping weeping, and as Zero’s bite found the soft place on his neck where the blood moved he knew of last what the tenth rabbit was. The tenth rabbit was him. (blz. 225)

De twaalf mannen ontsnappen op een nacht en er vindt een slachtpartij plaats onder de mensen die er werken.

“There’s no time, I’m afraid. we have to be going. It’s all over, isn’t it, Amy?” He looked down at the girl’s sleeping form and gently touched her hand. “Over at last.”Wolfgast couldn’t stand it no more. “What’s over?”Lear lifted his face; his eyes were full of tears. “Everything.” (blz. 229)

Wolfgast gaat met Amy op de vlucht. Daarbij worden ze door een paar mensen geholpen, zoals Lear (een professor die aan de basis van het onderzoeksinstituut stond), Lacey de non, en de collega van Wolfgast. Wolfgast en Amy ontsnappen met z’n tweeën en vluchtten met een auto naar een plek waar Wolfgast goede herinneringen aan heeft. In zijn jeugd is hij op zomerkamp geweest en dit terrein ligt hoog in de bergen en het terrein is verlaten. Samen brengen ze hier een rustige tijd door. Af en toe gaat Wolfgast de berg af om boodschappen te doen en dan hoort hij verhalen dat er een gevaarlijk virus heerst in Amerika, waardoor mensen veranderen in bloeddorstige wezens.

It was summer again and she was alone. Alone with no one but the voices she heard, everywhere and all around. (blz. 405)

“The passage” bestaat uit meerdere delen en in het tweede deel is het verhaal in de toekomst beland. Door het gevaarlijke virus is de bevolking in Amerika dramatisch vermindert. Op een gegeven moment zijn kinderen geëvacueerd met de trein. Een aantal kinderen staat aan de basis van First Colony (Eerste kolonie). Hier is een gemeenschap opgebouwd die achter een hek leeft en waar ‘s avonds de lampen aan gaan om te voorkomen dat de bloeddorstige wezens de kolonie aanvallen. Kinderen leven tot hun 8e jaar in een gezamenlijk onderkomen waar ze les krijgen en plezier maken. Daarna wonen ze bij hun ouders en worden ze geacht mee te werken om de kolonie draaiende te houden.

Het lijkt een paradijselijk leven, maar op een gegeven moment komt daar verandering in. Op een dag komt er een meisje aangelopen. Ze is een Walker (Wandelaar), wat betekent dat ze niet in de kolonie is opgegroeid, maar in de buitenwereld. Het is alweer jaren geleden dat er iemand kwam aangelopen. Door de komst van dit meisje, die Amy blijkt te heten, verandert de sfeer in de kolonie. Er zijn mensen die vinden dat ze een gevaar vormt en buiten het hek moet worden gezet en er zijn mensen die vinden dat ze haar moeten helpen. Verder krijgen steeds meer mensen vreemde dromen…

Where did they come from? What were they made off? Were they dreams or were they something more – intimations of a hidden reality, an invisible plane of existence that revealed itself only at night? Why did they feel like memories – someone else’s memories? And why, on this night, did the entire population of First Colony seem to lapse into this dreamer’s world? (blz. 552)

Er vindt een opstand plaats in de kolonie en Peter vlucht samen met Amy en een aantal andere mensen. Michael, de mecanicien, is er achter gekomen dat Amy een transmitter in haar nek heeft en dat hier een signaal op wordt uitgezonden. De boodschap is “bring her back” (“breng haar terug”). Na hun ontsnapping gaan ze gezamenlijk op zoek naar de oorsprong van dit signaal. Onderweg komen ze bij een andere gemeenschap waar de mensen in vrede lijken te leven, zonder last te hebben van bloeddorstige wezens. Maar schijn bedriegt…

He was Babcock and he was forever. He was one of Twelve and also the Other, the one above and behind, the Zero. He was the night of nights and he had been Babcock before he became what he was. Before the great hunger that was like time itself inside him, a current in the blood, endless and needful, infinite and without border, a dark wing spreading over the world. (blz. 656)

Een van de twaalf mannen uit het experiment heeft een deal gesloten met deze gemeenschap waardoor hij de rest van de bloeddorstige wezens van hen weg houdt. De groep onder leiding van Peter vlucht weer. Uiteindelijk komen ze aan bij een huis in de bergen. Hier wordt Amy enthousiast begroet door een oude vrouw Lacey. Zij blijkt de non te zijn die Amy honderd jaar geleden heeft geholpen. Met hulp van Lacey en een bom wordt Babcock onschadelijk gemaakt en daarmee de bloeddorstige wezens. Zou het gevaar voor de mensheid nu geweken zijn?

“The Passage” is het eerste deel van een trilogie. Het tweede deel “The Twelve” komt uit in oktober van dit jaar. Ik vond “The Passage” een geweldig boek. Het is vanaf de eerste bladzijde een spannend verhaal. Het verhaal zit vol verrassende wendingen waardoor je blijft lezen. Er zijn verschillende hoofdpersonen die goed uitgewerkt worden. Het verhaal komt goed tot leven. Ik ben erg benieuwd hoe het verhaal nu verder gaat…

Ik zou dit boek aanraden aan iedereen (vanaf een jaar of 16) die houdt van fantasievolle boeken, boeken met vampieren, boeken die gaan over een mogelijke toekomst van onze wereld en/of spannende boeken.