Renate Dorrestein – Heden ik (2007)

In Heden ik doet Renate Dorrestein op hilarische en aangrijpende wijze verslag van haar zoektocht naar een manier om te genezen van de ziekte ME. Een zoektocht die bemoeilijkt wordt door het onbegrip, de botheid en het gebrek aan kennis van de artsen. Maar ze houdt hoop en geeft zich niet gewonnen voor er verbetering is.

Boekinformatie
Schrijver: Renate Dorrestein
Titel: Heden ik: als vermoeidheid je dag beheerst
Uitgeverij: Contact
Jaartal: 1993
Bladzijden: 216
Genre: non-fictie
Leeftijd: 18+
Mijn mening: geen sterren

• Ik heb dit boek in februari 2007 gekocht bij boekhandel Donner in Rotterdam
• ik las het boek in 2007 en dit was een van de 21 boeken die ik in 2007 gelezen heb.

Over het verhaal

De lijst van wat ik tegenwoordig allemaal niet meer kan is lang en lachwekkend. Alle dingen die ooit zo gewoon en vanzelfsprekend waren dat ik ze welhaast voor een pakket onvervreemdbare geboorterechten hield, zijn een paar jaar geleden op mysterieuze wijze mijn raam uit gevlogen. Binnen ligt de rest van mij, met hersenen als koeievlaai en een lichaam van karnemelksepap, in de greep van een smerige kwaal die ik zou willen omschrijven als debiliserend en verlammend. (achterflap van het boek)

Ik heb het boek Heden ik een tijdje geleden gekocht bij De Slegte. Ik wist dat Renate Dorrestein een boek heeft geschreven over het feit dat zij cvs/me (chronisch vermoeidheidssyndroom) heeft gehad.

Sinds een jaar of vijf heb ik zelf me/cvs. Bij het lezen van dit boek was ik vreselijk blij dat mijn symptomen niet zo erg zijn als die van Renate Dorrestein. Ik lig niet hele dagen op de bank of in bed. Ik kan inmiddels een uur per dag wandelen en hoop ook weer te kunnen werken. Geen 40 uur per week zoals ik hiervoor deed. Ik ben al blij als ik een dag of twee (16 uur) red. Na een therapie waarbij ik meer moest bewegen wandel ik bijna dagelijks een uur. Daarnaast heb ik geleerd dat ik goed om moet gaan met mijn energie en activiteiten die inspanning kosten afwisselen met ontspannende activiteiten. Dat betekent dat C. en ik 1 afspraak met vrienden of familie in het weekend kunnen maken. De rest van het weekend heb ik nodig om bij te tanken.

Andere mensen vinden het moeilijk om zich een voorstelling te maken van de vermoeidheid. Je krijgt dan reacties als ‘ga lekker sporten. Als ik moe ben en ga sporten voel ik me altijd beter’, ‘waarom ga je ‘s middags niet slapen, daar knap ik altijd van op’. Mijn vermoeidheid gaat helaas niet over door meer te slapen. In tegendeel: van een uurtje slapen in de middag krijg ik barstende hoofdpijn en daar word ik niet vrolijker van.

Ik ben er inmiddels wel aan gewend geraakt dat ik mijn activiteiten moet plannen. Soms zou ik wel terug willen naar de tijd dat ik studeerde, werkte, sportte en allerlei andere dingen deed. Die tijd komt waarschijnlijk niet meer terug en dus moet ik er het beste van maken en mijn leven anders inrichten dan ik van te voren bedacht had.

Als afsluiter een citaat uit het boek:

Je beseft dat in het begin gelukkig nog niet, maar een chronische ziekte blijkt een toestand van voortdurend verlies te zijn: verlies van mogelijkheden en vaardigheden, van greep op het leven, van praktische en materiële zekerheden, van sociale contacten, van spontane actie, van vertrouwde bezigheden, van bewegingsvrijheid, van gevoel van eigenwaarde. (blz. 98)

Oorspronkelijk geplaatst op 16 maart 2007 op tantetil.vkblog.nl

Koop een boek
De leukste plek om een boek te kopen is een boekwinkel. Als je online koopt via deze links van Libris, bruna of bol. krijg ik een klein percentage van de verkoper én ondersteun je deze website.