In 1643 lijdt Roberto de la Grive, een Italiaanse edelman, schipbreuk. Hij spoelt meer dood dan levend aan tegen de boegspriet van een Hollandse schip, de Daphne, dat in een baai van een eiland in de Stille Zuidzee voor anker ligt. Aan boord van het schip bevinden zich vreemde dieren, planten, instrumenten en machines. Verder lijkt het verlaten. Het feeërieke eiland is onbereikbaar. De sloep is weg en Roberto de la Grive kan niet zwemmen. Hij is gedoemd aan boord te blijven.
Boekinformatie
Schrijver: Umberto Eco
Titel: Het eiland van de vorige dag
Uitgeverij: Bert Bakker
Jaartal: 1995
Bladzijden: 490
Vertaler:
Genre: geschiedenis
Mijn mening:
- ik heb dit boek in maart 1998 gekocht
- mijn exemplaar is de 16e druk uit 1998
- dit boek is niet meer in mijn bezit
- ik las het boek in 2009 en het was een van de 45 boeken die ik in 2009 gelezen heb
Mijn mening
Het was alweer jaren geleden dat ik een boek van Umberto Eco had gelezen. Het boek “Het eiland van de vorige dag” staat me al lang aan te staren. Als ik het uit de kast pak blijkt dat ik er ook al eens in begonnen ben. Zo te zien ben ik niet verder gekomen dan de eerste dertig pagina’s. Voor een boek van Eco moet je dan ook in een bepaalde ‘state of mind’ zijn, om een mooie Nederlandse term te gebruiken. Je moet er tijd voor hebben, want het kan zo vijftig pagina’s, of meer, duren voordat je in het verhaal zit. Bij “De naam van de roos” gebeurde dat pas halverwege het boek en na het kijken van de film. Maar nu had ik tijd. Mijn voet zat net in het gips en ik ging bij mijn ouders logeren. Een mooi moment om dit boek mee te nemen.
Okee, het duurde weer even voordat het verhaal me begon te pakken. Het verhaal was redelijk interessant, vooral omdat ik op een gegeven moment benieuwd werd naar het eiland uit de titel. Wat zou daar te vinden zijn? En zou het de hoofdpersoon lukken om daar te komen?
Toch werd het verhaal niet zo fantastisch als ik verwachtte. Het was een wat tam verhaal en het boeide me niet voldoende. Wel zorgde het lezen van dit boek ervoor dat ik wel weer eens iets van Eco wil herlezen. Ik denk aan “De naam van de roos” of “De slinger van Foucault”. Allebei boeken waar ik van onder de indruk was. Eens kijken wanneer ik daar zin in heb en tijd voor heb.
oorspronkelijk gepubliceerd op tantetil.vkblog.nl op 16 juni 2009