Sitting quietly in his room in an old people’s home, Allan Karlsson is waiting for a party he doesn’t want to begin. His one-hundredth birthday party to be precise. The Mayor will be there. The press will be there. But, as it turns out, Allan will not… Escaping (in his slippers) through his bedroom window, into the flowerbed, Allan makes his getaway. And so begins his picaresque and unlikely journey involving criminals, several murders, a suitcase full of cash, and incompetent police. As his escapades unfold, Allan’s earlier life is revealed. A life in which – remarkably – he played a key role behind the scenes in some of the momentous events of the twentieth century.
Boekinformatie
Schrijver: Jonas Jonasson
Titel: The Hundred-Year-Old Man who Climbed Out the Window and Disappeared
Uitgeverij: Hesperus (GB)
Jaartal: 2012
Bladzijden: 396
Vertaler: Rod Bradbury
Genre: geen
Leeftijd: 18+
Mijn mening: 4 sterren
- ik heb dit boek in april 2014 gekocht als kindle-boek
- ik las dit boek van 15 t/m 19 mei 2014 en dit was boek 46 van de boeken die ik in 2014 gelezen heb
Over het verhaal
You might think he could have made up his mind earlier, and been man enough to inform his surroundings of his decision. But Allan Karlsson had never been given to pondering things too long.
So the idea had barely taken hold in the old man’s head before he opened the window of his room on the ground floor of the Old Folk’s Home in the town of Malmköping, and stepped out – into the flower bed.
This maneuver required a bit of effort, since Allan was 100 years old, on this very day in fact. There was less than an hour to go before his birthday party would begin in the lounge of the Old Folks’ Home. The mayor would be there. And the local paper. And all the other old people. And the entire staff, led by bad-tempered Director Alice.
It was only the Birthday Boy himself who didn’t intend to turn up. (hoofdstuk 1)
Allan wordt 100 jaar en heeft helemaal geen zin in de festiviteiten die het bejaardentehuis voor hem gepland hebben. Hij besluit om er vandoor te gaan. Het is geen plan dat hij van tevoren heeft gemaakt, maar ter plekke bedacht. Hij klimt uit het raam van zijn kamer en een paar minuten later loopt hij in het dorp. Nog op zijn pantoffels, maar hij heeft wel zijn portemonnee bij zich. Hij komt bij het busstation uit en besluit de bus te nemen. Hij zit in de wachtkamer totdat er een bus komt. Ondertussen komt er een jongeman de wachtkamer binnen met een hele grote koffer. Hij moet naar de wc en probeert de koffer mee te nemen. Dat lukt niet en hij loopt te vloeken en te mopperen. Hij vraagt of Allan op de koffer wil letten en die zegt dat hij dat zal doen totdat zijn bus komt. Die komt er even later aan en Allan neemt de koffer mee…
The bus driver was conscientious and polite. He stepped down and helped the very old man with the big suitcase to get on the bus.
Allan thanked him and pulled out his wallet from the inside pocket of his jacket. The bus driver wondered if the gentleman was possibly going all the way to Strängnäs. But Allan thought it best to be frugal and so he held out a fifty-crown note and asked:
—How far will this get me?
The driver said jovially that he was used to people who knew where they wanted to go but not what it would cost, but this was quite the opposite. Then he looked in his schedule and replied that for forty-eight crowns you could travel on the bus to Byringe Station.
Allan thought that sounded fine. The driver put the newly stolen suitcase in the baggage area behind his seat, while Allan sat down in the first row on the right-hand side. From there he could see through the window of the station’s waiting room. The restroom door was still closed when the bus rolled off. Allan hoped for the young man’s sake that he was having a pleasant time in there, bearing in mind the disappointment that was awaiting him. (hoofdstuk 2)
De jongeman van de koffer is woedend als hij er achter komt dat zijn koffer gestolen is. De koffer zit namelijk vol met geld, miljoenen, en zijn baas zal hem vermoorden als hij het geld niet terug brengt. De jongeman is namelijk lid van een criminele bende. Hij gaat op zoek naar Allan, die ondertussen is aangekomen bij een bushalte midden in het bos. Tot hier heeft hij een buskaartje gekocht. Hij loopt het bos in met de koffer en komt bij een oud treinstation. Hier blijkt iemand te wonen.
Allan told the man that his name was Allan, that he was exactly one hundred years old and spry for his age, so spry in fact that he was on the run from the old age home. He had also had time to steal a suitcase from a young man who by now would certainly not be particularly happy about it; his knees were not for the moment at their best and he would very much like to give them a break.
Allan then fell silent, awaiting the court’s verdict.
—Is that so, said the man in the cap; then he smiled. A thief!
He jumped nimbly down from the platform and went over to the centenarian to have a closer look.
—Are you really one hundred years old? he asked. In that case, you must be hungry.
Allan couldn’t follow the logic, but of course he was hungry. So he asked what was on the menu and if a nip of the hard stuff might be included.
The man with the cap stretched out his hand, introduced himself as Julius Jonsson, and pulled the old man to his feet. He then announced that he would personally carry Allan’s suitcase, and that roast elk was on the bill if that suited, and that there would absolutely be a nip of the hard stuff to go with it, or rather enough to take care of the knees and the rest of him too. (hoofdstuk 3)
Allan vertelt over zijn verleden. Hij heeft nooit een plan gehad voor zijn leven. Het enige wat hij leuk vond om te doen was met explosieven spelen. Dat liep op een dag verkeerd af en Allan kwam in de gevangenis terecht.
But one Sunday in Augusts 1925, after the church service, Gustavsson’s luck ran out. He went out for a drive, mainly to show off his expensive car. Unluckily for him, he happened to choose the road that passed Allan Karlsson’s house. At the turn, Gustavsson had gotten nervous (or perhaps God or fate had a hand in the events), and the gears got stuck and one thing led to another and Gustavsson and his automobile went straight into the gravel pit behind the house, instead of following the gentle curve of the road to the right. It would have been bad enough for Gustavsson to set foot on Allan’s land and have to explain himself, but things turned out much worse than that, because just as Gustavsson managed to bring his automobile to a halt, Allan set off the first of that Sunday’s trial explosions. (hoofdstuk 4)
Als hij als twintiger uit de gevangenis komt gaat hij naar Amerika. Bij toeval komt hij de rest van zijn leven in situaties terecht waar zijn kennis van explosieven goed van pas komt. Hij helpt bij de ontwikkeling van de atoombom in Amerika, werkt in de oorlog in Spanje zowel voor als tegen Franco, komt in Rusland terecht waar zijn kennis van de Amerikaanse atoombom erg gewild is, in China enzovoort.
Ondertussen is Allan met het geld op de vlucht en hij ontmoet allerlei mensen en komt in vreemde situaties terecht. Uiteindelijk zijn ze met een groep van 5 mensen en een olifant onderweg. Ze worden achtervolgd door de criminele bende, die hun geld terug willen hebben, en door de politie, die denkt dat zij gevaarlijke criminelen zijn. Er vallen zelfs doden…
Is there anything else I need to know?
Well, perhaps that we killed a couple of other thieves on the way, buddies of the half-dead one in the bus. They insisted on trying to get back the fifty million that happened to come into our hands.
Fifty million?
Fifty million. Minus various expenses – for this bus, among other things.
Why are you driving around in a bus?
We’ve got an elephant in the back.
An elephant?
She’s called Sonya.
An elephant?
Asiatic.
An elephant?
An elephant. (hoofdstuk 15)
Allan vertelt uiteindelijk hoe hij in het bejaardentehuis terecht kwam.
Enough was enough.
Allan was done with life, because life seemed to be done with him, and he was and always had been a man who didn’t like to push himself formward.
So he decided that he would check into room 1, have his 18:15 supper and then – he would go to bed, die in his sleep, be carriet out, burried in the ground, and forgotten. (hoofdstuk 28)
Zal de criminele bende het geld terug krijgen? Komt Allan weer in de gevangenis terecht? Heeft Allan nog een toekomst en hoe zal deze er uit zien?
Mijn mening
Ik heb dit boek met veel plezier gelezen. De schrijver heeft Britse humor, ondanks dat hij uit Zweden komt. Het verhaal doet me denken aan de boeken van Sue Townsend en aan “Het leven van Pi” van Yann Martel. De humor is droog en absurdistisch.
Het boek heeft twee verhaallijnen die allebei gaan over Allan. De ene verhaallijn is wat Allan in het heden meemaakt, de andere verhaallijn gaat over zijn verleden. Op de een of andere manier is Allan betrokken geweest bij allerlei belangrijke historische momenten. In beide verhaallijnen maakt Allan een reis. In het verleden komt hij in veel landen en op de een of andere manier komt hij steeds weer in contact met explosieven. In het heden reist hij door Zweden, op de vlucht voor een criminele bende. Hij maakt hele grappige situaties mee.Ik heb het boek gelezen terwijl ik op vakantie in Taiwan was. Daarom was het best leuk om Chiang Kai-Shek in het boek tegen te komen. Hij is belangrijk geweest voor Taiwan. Hij vluchtte in 1948 vanuit China naar Taiwan en werd hier startte daarmee de Republiek China op Taiwan. In het vliegtuig, op de terugweg naar Nederland, heb ik de verfilming van dit boek gezien. De film is ook grappig, maar het verhaal is erg ingekort. Logisch ook, want er staan heel veel feitjes in het boek. Het heeft gelukkig wel de humor uit het boek weten te behouden.