Nieuwe werelden, bekende steden. Een wereld waar de zon nooit doorbreekt. Duister, zowel letterlijk als figuurlijk. In een stad vol geheimen en intriges zoeken Edison Walraven en Rune Mathijsen naar de dubbelganger van Werner Boren. Ze krijgen te maken met de geheime cultus van een naargeestige godin… Een koude, dode woestijnwereld. Lang geleden heeft de Vorstin deze wereld vernietigd. Nu zit ze gevangen op een splinterige houten troon op de top van een zwarte piramide. Wanneer een veertienjarig meisje de macht krijgt over deze wereld is haar vrijlating nabij… Met hulp van ex-inquisiteur Heike Krim binden Rune en Edison de strijd aan met de demonische Vorstin van de Kou.
Boekinformatie
Schrijver: Jasper Polane
Titel: Vorstin van de kou
Serie: De onzichtbare maalstroom #2
Uitgeverij: Quasis
Jaartal: 2015
Bladzijden: 308
Genre: griezelverhaal, science fiction
Mijn mening: 4 sterren
- ik heb dit boek in april 2015 als recensieboek gekregen van uitgeverij Quasis
- ik las dit boek van 26 t/m 27 april 2015 en dit was boek 70 van de boeken die ik in 2015 gelezen heb
Over het verhaal
Komraad Stralbock merkte dat sterven geen pijn deed. De doodsoorzaak wel, natuurlijk: het moment waarop het monster met zijn klauw zijn zij insneed en een aantal belangrijke organen uit zijn lijf rukte. Ja, dat deed pijn. Maar het doodgaan zelf, het uitblazen van de laatste adem, het wegglippen van zijn bewustzijn: pijnloos.
Hij zat tegen de muur geleund, in de hoek van een ziekenzaal van het Zuider Volksziekenhuis. Rood. Als hij de zaal rondkeek leek het alsof hij alles door een rood waas zag, alsof hij door gekleurd glas keek. Maar dat was niet zo. Er lag geen filter voor zijn zicht, de zaal kleurde rood. Bloedrood. Het droop van de muren en het plafon af en vormde grote plassen op de gornd tussen de lichamen en delen van lichamen die door de zaal verspreid lagen. Stralbock besefte dat hij het een gruwelijk gezicht moest vinden, maar dat deed hem niets. Als een van de eersten neergeslagen had hij vanaf zijn plek op de grond de hele slachting kunnen volgen. Hij had gezien hoe de monsters zich op de patienten en het ziekenhuispersoneel stortten, hoe hun bloed en ledematen door de zaal vlogen, hoe hun paniekerige geschreeuw tot een abrupt einde werd gebracht. De overvloed aan verschrikkingen had hem gevoelloos gemaakt. (blz. 7)
Komraad Stralbock is een fantoom geworden. Hij blijft zich aangetrokken voelen door Heike en gaat naar haar op zoek, samen met de andere fantomen.
Edison en Rune zijn in de parallelle werelden op zoek naar Werner Boren. Aan het einde van het eerste deel verdween hij. Ze hebben hem, of een Werner uit een andere parallele wereld nodig, om meer te weten te komen over de oneindige maalstroom. Hij is tot nu toe de enige persoon geweest die deze energie kon manipuleren.
Ondertussen zijn Heike en Odette de parallelle werelden ook aan het onderzoeken. Heike werkt niet meer voor de Inquisitie. Odette heeft een eigen wereld gedroomd en ze onderzoeken in deze wereld wat de fantomen precies zijn en wat ze wel en niet kunnen doen. Odette kan Heike namelijk gemakkelijk terughalen naar hun echte wereld.
Ze riep hen, zoals ze al eens eerder gedaan had.
Ik ben hier. Kom naar me toe. Kom me maar halen.
Ze voelde hoe de fantomen hun aandacht op haar richtten. Ze haalde een keer diep adem.
‘Ik ben alleen, Odette is er niet bij. Kom dan, monsters. Kom me halen.
Ze zag iets bewegen tussen de bomen voor haar. De schaduwen kwamen in beweging, gleden door het gras van boom tot boom. De schaduw op het gras leek donkerder te worden en begon te golven. Heike deed een stap achteruit.
De donkere plek verhief zich. Een hand kwam tevoorschijn. Lange vingers, te veel vingerkootjes en lange klauwen. Nog een hand. Het leek alsof ze de schaduwrand vastpakten. Het wezen hees zich uit het gat.
Het fantoom keek Heike met acht lege oogkassen aan, gezet in een plat, langwerpig gezicht, met een brede, liploze mond. Gemaakt van het donker zelf, een vlek duisternis.
Oke, het is er.
Zodra Heike naar Odette zond richtte het monster zich met een snelle beweging op. Het deed Heike denken aan een schichtig hert dat plotseling opschrikt. Het fantoom kon hun mentale gesprek horen
Het hoort ons. (blz. 32)
Edison en Rune komen een meisje, Deira, tegen dat vastgehouden wordt door een Werner Boren. Dat meisje is erg belang voor de vorstin van de kou. Deze vorstin heeft één van de werelden veranderd in een dorre zandwoestijn. Zij wil haar macht over alle werelden uitbreiden. Edison en Rune proberen het meisje in veiligheid te brengen, maar ze wordt toch weer gevangen genomen en naar de vorstin van de kou gebracht. Heike gaat deze wereld in om Deira te bevrijden. Ondertussen wordt Deira gehersenspoeld door de vorstin.
Deira kon haar geluk niet op. Uitverkoren om de Vorstin vrij te laten! Zij! Denk je eens in! Zij was nu de Macht van deze wereld, de thuisbasis van waaruit de Vorstin alle werelden van de Maalstroom zou veroveren en onderdompelen in glorieus ijzingwekkende kou, dood en lust. De Vorstin had Deira verkozen om haar te mogen dienen… De grootste eer die een levend mens maar kon krijgen. (blz. 271)
Zal het Heike lukken om Deira te bevrijden en hiermee te voorkomen dat de vorstin haar macht kan uitbreiden? Wat gebeurt er met Edison, Rune en Odette? Wat voor rol speelt Stralbock nog in dit verhaal?
Mijn mening
Vorig jaar heb ik het eerste deel van deze trilogie, Lege steden, gelezen en ik was erg benieuwd hoe het verhaal over deze parallele werelden verder zou gaan. Dit verhaal is minder technisch dan het eerste deel en daar was ik erg blij mee. Daarnaast was dit verhaal af en toe filosofisch, met vragen zoals ‘hoeveel exemplaren van mijzelf zouden er bestaan?’. Ik vond het een spannend, verrassend en fascinerend verhaal. Er zijn meer parallelle werelden ontdekt dan in het eerste boek. Met behulp van een apparaat kunnen sommige mensen tussen deze werelden reizen. Ze zijn op zoek naar meer exemplaren van Werner Boren. Aan het einde van het eerste deel verdween hij naar een andere wereld. Ze hebben hem nodig om meer te weten te komen over de oneindige maalstroom. In één van de werelden komen ze inderdaad een Werner op het spoor. Maar is hij te vertrouwen? Ik ben erg benieuwd hoe het verhaal in het derde boek verder zal gaan.
Dank je wel Jasper dat ik een recensie-exemplaar van je boek mocht lezen!