Susie kijkt, nadat ze vermoord is, met verdriet en verlangen vanuit de hemel toe hoe ontreddering haar achtergebleven familie treft. Gaandeweg blijkt dat Susies afwezigheid ook een nieuwe kracht met zich meebrengt die de familieleden opnieuw met elkaar verbindt.
Boekinformatie
Schrijver: Alice Sebold
Titel: De wijde hemel
Uitgeverij: Cargo
Jaartal: 2010
Bladzijden: 346
Vertaler: Molly van Gelder
Genre: detective, psychologisch verhaal
Leeftijd: 18+
Mening: 4 sterren
- Ik heb dit boek in oktober 2013 meegenomen bij Leeszaal West (mijn exemplaar is de 9e druk uit 2010, ik heb dit boek niet meer in bezit, weggeven aan Leeszaal West in Rotterdam)
- Ik las dit boek op 14 juli 2017 en dit was boek 70 van de boeken die ik in 2017 heb gelezen
Mijn samenvatting
Mijn achternaam was Salmon, zalm dus; mijn voornaam Susie. Op 6 december 1973, toen ik veertien was, werd ik vermoord. De krantenfoto’s van vermiste meisjes uit de jaren zeventig lijken bijna allemaal op mij: blanke meisjes met muisbruin haar. In die tijd stonden er nog geen kinderen van elk ras en geslacht op melkpakken of reclamefolders. In die tijd geloofden de mensen nog dat zulke dingen niet gebeurden. (blz. 9)
Susie is 14 jaar als ze wordt vermoord. Ze vertelt zelf haar verhaal, vanuit het hiernamaals. Ze is vermoord door meneer Harvey. Hij was een buurman. Susie kwam uit school en ze was wat laat. Ze nam een kortere weg, door de maïsvelden. Daar kwam ze meneer Harvey tegen. Hij vond het leuk om haar te zien en wilde haar iets laten zien. Ze twijfelde, want ze wilde naar huis. Het werd al bijna donker. Maar ze durfde niet te weigeren, omdat hij een volwassene was. Hij neemt haar mee naar een hol dat hij heeft gegraven in het maïsveld. Hij is er erg trots op. Susie voelt zich niet op haar gemak en wil weer naar huis. Maar dat laat meneer Harvey niet gebeuren…
In de uren nadat ik vermoord was, toen mijn moeder aan de telefoon zat en mijn vader de huizen in de buurt afging om me te zoeken, had meneer Harvey het gat in het maïsveld dichtgegooid en een zak meegenomen waar mijn lichaamsdelen in zaten. Op nog geen twee huizen van waar mijn vader stond te praten met meneer en mevrouw Tarking, passeerde hij hen. Hij liep netjes over het paadje tussen twee rijen vijandige heggen: de buxus van de familie O’Dwyer en de guldenroede van de familie Stead. Hij schuurde langs de stugge, groene bladeren, waarbij hij sporen van mij achterliet, geuren die de hond van de familie Gilbert zou oppikken en volgen en die naar mijn elleboog leidden, geuren die drie dagen lang door de ijzel en regen weggespoeld zouden worden, voordat er ook maar sprake was van politiehanden. Hij bracht me naar zijn huis en terwijl hij naar binnen ging om zich te wassen, wachtte ik op hem.
Toen het huis in andere handen overging, uitten de nieuwe eigenaren hun ongenoegen over de donkere vlek op de vloer van hun garage. Maar de makelaarster, die met potentiële kopers te maken had, zei dat het een olievlek was. Maar ik was het, lekkend uit de zak die meneer Harvey had meegebracht, ik verspreidde me over het beton. Mijn eerste geheime signalen aan de wereld. (blz. 55)
Susie vertelt haar vader en kijkt toe hoe haar familie haar dood verwerkt. Iedereen doet dat op een andere manier. Zullen ze er achter komen wie haar heeft vermoord? En wat er precies is gebeurd?
Mijn mening
Ik las dit boek tijdens onze vakantie in Duitsland. Ik vond het een spannend en fascinerend verhaal. Als lezer wil je meneer Harvey dolgraag aangeven bij de politie. Je wilt Susie beschermen als ze met hem mee gaat. Door het lezen van dit boek zie je hoe Susie omgaat met haar eigen dood en hoe haar familie hiermee omgaat.