Michiel Stroink – Exit (2015-183)

Voor mislukt schrijver Abel Schreuder is er maar één manier om aan zijn ambitieloze leven te ontsnappen en dat is: verdwalen. Na een bezoekje aan zijn demente oma in het bejaardenhuis laat hij het lot beslissen en reist via Hannover naar de schimmige ruïnefeesten van Berlijn. In dit zelfgeschapen doolhof ontmoet hij de femme fatale Eva, de backpackprofessional Jerry en vele andere verlorenen die hem helpen de weg kwijt te raken. Ondertussen zoekt hij naar een verklaring voor zijn verdwaalzucht en begint hij te schrijven over zijn vader en zijn opa. Drie generaties mannen die ogenschijnlijk in vrijwel niks op elkaar lijken, maar onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Zijn reis wordt langzaam logischer, maar hoe kan het dan dat elke stap in de verte hem steeds dichter bij huis lijkt te brengen?

Boekinformatie
Schrijver: Michiel Stroink
Titel: Exit
Uitgeverij: Meulenhoff
Jaartal: 2015
Bladzijden: 246
Genre: geen
Leeftijd: 18+
Mijn mening: 4 sterren

• ik heb dit boek in 2015 als recensieboek gekregen van uitgeverij Meulenhoff
• ik las het boek van 17 t/m 28 november 2015 en dit was boek 183 van de boeken die ik in 2015 gelezen heb

Over het verhaal

Ze onderging de gedaanteverwisseling in een fractie van een seconde. Haar gebruikelijke, frivole gefladder sloeg als een bromvlieg tegen het raam te pletter, en terwijl ik me afvroeg wie ik het beste kon bellen om een terrasje mee te pakken, gooide ze het eerste voorwerp naar mijn hoofd.
Het was de donkerblauwe koffiemok die ik om de een of andere reden nooit had weggegooid. Ik overwoog het iedere verhuizing, maar het lukte me niet. De mok was een cadeautje van mijn vader. Een ruim twintig jaar oud souvenir.
De mok miste mijn hoofd en viel vier verdiepingen lager in de tuin van het kinderdagverblijf in honderdduizend doodsoorzaken voor kruipende baby’s uit elkaar.
De mok was het enige object in het appartement dat echt van mij was. Alle mierzoete Ikea-confectiemeuk waarmee het is ingericht heeft ze zorgvuldig bij elkaar gezocht. Alsof de reclamefolder bij ons op de vloer een miskraam heeft gehad. (blz. 7)

Abel is journalist. Hij vindt zijn werk helemaal niet leuk. Hij vertelt de lezer zelfs dat hij zijn verhalen aanvult met verzonnen feiten. Daarnaast heeft hij al jaren een relatie waar hij niet vrolijk van wordt. Als hij bij zijn demente oma op bezoek gaat raakt hij in gesprek met een demente man. Deze man denkt dat Abel zijn kleinzoon Daniel is. Deze Daniel is een schrijver. Dat zou Abel ook wel willen zijn. Op een dag besluit hij gewoon weg te gaan en net te doen alsof hij Daniel is. Hij koopt een treinkaartje en stapt in de trein naar Hannover en daarna Berlijn. Onderweg leest hij het boek van Daniel. Eenmaal in Berlijn aangekomen tovert hij zichzelf om tot een Daniel…

Met een vleugje doortastendheid en een valide en/of-pas kun je jezelf in twee uur opnieuw uitvinden. Het is nog even wennen, maar ik voel me nu al een ander mens. Spijkerbroeken, bijvoorbeeld, zijn in Duitsland niet ongehavend verkrijgbaar. Zelfs een broek van tweehonderd euro (Diesel) telt minstens drie gaten, die met zorgvuldige willekeur over de pijpen zijn verspreid. Het verwassen getailleerde houthakkershemd (alsof een houthakker zich zorgen maakt over de snit van zijn overhemd) draagt substantieel bij aan het assimilatie-effect. De Vans completeren het ensemble: ik voel me volledig Duits. Mijn hoofd zou nog wat ronder kunnen, maar voordat ik bij een kapper naar binnen loop, heb ik koffie nodig. (blz. 47)

In Berlijn ontmoet hij Eva en haar vrienden. Ze gaan naar feesten en hebben veel plezier. Abel heeft het gevoel dat iemand hem achtervolgt. Hij ziet een man die naar hem staart met een doodse blik.

Zo snel als ik kan zonder te rennen, loop ik het station uit; ik durf niet opnieuw om te kijken. Pas aan de overkant van de straat voor het station neem ik de tijd om even bij te komen.
als ik me omdraai ben ik bang om weer in de doodse blik van mijn achtervolger te kijken, maar gelukkig blijkt hij spoorloos.
Bij een kiosk bestel ik een blikje bier en een pretzel. Ik ga op een bankje zitten, steek een sigaret op en neem een paar slokken bier. Opeens zie ik hoe belachelijk ik ben. Natuurlijk word ik niet achtervolgd. Wie zou er in godsnaam achter mij aan kunnen zitten? Niemand weet waar ik ben. Het is niet meer dan toeval dat iemand zo op mij lijkt, en als je bedenkt wat ik de afgelopen dagen heb geconsumeerd, is mijn paranoia prima verklaarbaar. En stel dat er iemand achter me aanloopt: wat dan nog? Misschien wilde deze man mij gewoon iets vragen. Mensen zijn nieuwsgierig. Misschien was hij eenzaam en herkende hij mij in zijn eenzaamheid. (blz. 79)

Wordt Abel echt achtervolgd door deze man? Zal hij in Berlijn blijven? Waarom is hij eigenlijk op de vlucht?

Mijn mening

In dit boek wordt een verhaal in een verhaal vertelt. Het is het verhaal van Abel die doet alsof hij Daniel is. Daarnaast schrijft Abel het verhaal op over zijn vader en zijn opa. Twee mannen die net als hij op de vlucht gingen voor hun leven. Het boek heeft een open einde waardoor je als lezer met vragen achterblijft. Dat is niet erg, want daardoor blijft het verhaal nog een tijdje in je hoofd hangen.

Ik vond het fijn om weer eens Nederlandse literatuur te lezen. Voor Ikvindlezenleuk lees ik veel kinder- en jeugdboeken. Een literair boek is uitdagender om te lezen. Ik ben erg benieuwd naar andere boeken van Michiel Stroink. Voor 2016 is het een voornemen van jij om meer boeken voor volwassenen te gaan lezen.

Ik denk dat dit een leuk en interessant boek is voor middelbare scholieren die op zoek zijn
naar een boek voor hun leeslijst.

Mijn dank aan uitgeverij Meulenhoff voor het recensie-exemplaar dat ik van dit boek heb gekregen