Wanneer de jonge Angelica (‘Angel) Deverell een opstel inlevert op school, vermoedt haar lerares dat ze stukken tekst heeft overgeschreven uit verschillende klassieke werken. Ze kan ondanks uitgebreid speurwerk geen hard bewijs vinden en moet Angel uiteindelijk het hoogst mogelijke cijfer geven. Jaren later is Angel een gevierd schrijfster, rijk geworden door het produceren van de ene na de andere warrige, melodramatische roman over de Engelse aristocratie. Maar het is niet Angels carrière die de lezer gevangen houdt, het is Angel zélf: haar extreme ijdelheid, haar bizarre zelfoverschatting, maar ook haar vasthoudendheid om weer een boek af te leveren zijn fascinerend. Angel leeft in een fantasiewereld waar niemand haar bereiken kan.
Boekinformatie
Schrijver: Elizabeth Taylor
Titel: Angel
Uitgeverij: Karmijn
Jaartal: 2016
Bladzijden: 320
Vertaler: Mieke Prins
Genre: psychologisch verhaal
Leeftijd: 18+
Mening: 4 sterren
- Ik heb dit boek in 2016 als recensieboek gekregen van uitgeverij Karmijn
- dit boek is niet meer in mijn bezit (weggeven)
- Ik las dit boek op 23 juli 2016 en dit was boek 135 van de 208 boeken die ik in 2016 gelezen heb
Mijn samenvatting
’”…in de onmetelijke van het empyreum”,’ las Miss Dawson. ‘En kun jij me vertellen wat “empyreum” betekent?’
‘Het betekent…’ zei Angel. Ze bevochtigde haar lippen met haar tong. Ze keek door het raam van het lokaal naar de lucht achter de kale bomen. ‘Het betekent “de hoogste hemelen”.’
‘De lucht, ja,’ zei Miss Dawson argwanend. Ze overhandigde het schrift aan Angel, verslagen. Het meisje stond erom bekend dat ze goed kon liegen en toen dit eigenaardige opstel – ‘Een storm op zee’ – was ingeleverd, had Miss Dawson het paniekerig doorgenomen, bang dat ze het eerder gelezen had of gelezen had moeten hebben. Ze had een avond lang koortsachtig in Pater, Ruskin en anderen zitten bladeren. Hoewel ze neerkeek op zulk bombastisch proza, zulke crescendo’s en alliteraties, hoopte ze dat ze, voordat ze zou zeggen dat het stuk ordinair was overgeschreven, kon achterhalen wie de auteur was.
Ze had het schoolhoofd in vertrouwen genomen, die het eveneens verstandig leek voorzichtig te zijn. Zijn vond het een opmerkelijk opstel voor een meisje van vijftien, als het tenminste door een meisje van vijftien geschreven was. (blz. 9)
Angel is 15 jaar en woont samen met haar moeder boven de winkel van haar moeder. Ze heeft voor school een opstel geschreven en haar lerares weet zeker dat ze het uit een roman heeft overgeschreven. Maar Angel heeft het zelf geschreven, de avond van tevoren en in 1 keer. Ze besluit dat ze schrijver wil worden. Ze koopt een notitieboek en begint te schrijven. Ze heeft geen oog meer voor haar omgeving. Ze schrijft een roman over een rijke familie. Haar tante werkt bij een rijke familie en Angel droomt al jaren over het wonen in zo’n landhuis. En dat leven, zoals zij het ziet, beschrijft ze in haar boek. Als ze klaar is met schrijven gaat ze naar de bibliotheek om adressen van uitgeverijen op te zoeken en ze stuurt haar manuscript op naar een van hen.
Toen de anderen neerknielden, haalde Angel een stoffig knielkussen van de haak en knielde ook. Haar zwarte wollen kousen waren dun bij haar knieën en het kussen was koud. Ze deed haar handen voor haar gezicht en sloot haar ogen, maar luisterde niet naar het gebed. Ik denk dat ik hier naar binnen ging omdat ik niets te doen heb zolang ik moet wachten, besloot ze. Waar ze op wachtte, was haar wonderbaarlijke verlossing. Haar roman was een ontsnappingsdraad die ze zelf had gespannen, en plotseling – net toen ze omhoogkwam na het knielen – werd ze getroffen door een enorme paniek, die zo sterk was dat ze het gevoel had dat ze de kerk uit moest vluchten om haar roman te redden. Zou hij wel veilig aankomen? Wat als de een of andere postbode zou raden wat erin stond en hem uit boosaardigheid in het kanaal gooide! Of als de trein naar Oxford in een tunnel tegen een andere trein opbotste en in brand vloog! (blz. 52)
Haar roman wordt uitgegeven. En de jaren erna schrijft Angel het ene na het andere romantische verhaal. Tevreden is ze nooit. Ze weet zeker dat zij de beste schrijver is en dat anderen niet aan haar boeken kunnen tippen.
Angel werkte onafgebroken, opgesloten in de kamer die ze als studeerkamer had gekozen. Als ze een boek klaar had, nam ze afgemat pauze en vroeg zich af of ze niet een poosje kon uitrusten, reizen, wat uitgeven van de enorme hoeveelheid geld die ze verdiend had. Dan viel ze een paar dagen terug in de luiheid van haar jeugd en zat loom in haar stoel met de kat op schoot, terwijl het ene uur na het andere verstreek. Het idee van de vakantie ebde weg: er was niemand om met haar mee te gaan, behalve haar moeder, wier gekwebbel haar irriteerde. En ze was bang dat ze, terwijl ze pauze nam, misschien vergeten zou worden. Als er een roman van een andere vrouw verscheen, wist ze niet hoe snel ze weer naar haar studeerkamer moest gaan. Mannelijke schrijvers hadden niet zo’n sterke uitwerking op haar. (blz. 94)
Mijn mening
Laat ik beginnen met zeggen dat ik Angel een ontzettend vervelend mens vond. Ze is zo egoïstisch en arrogant. Andere mensen interesseren haar niet. Maar toch was het een boeiend verhaal om te lezen. Het is fascinerend dat Angel zo overtuigd is van haar eigen schrijverskunsten.
In dit boek leef je mee met Angel, vanaf dat haar eerste roman uitgebracht wordt totdat ze een oude vrouw is. Je leert haar door en door kennen. Ze schrijft over het leven van de aristocratie in Engeland. Zoals zij denkt dat de aristocratie leeft eigenlijk. Ze heeft een heel eigen kijk op de wereld en als er dingen gebeuren die daar niet bij passen negeert ze dat gewoon. Dat doet ze bijvoorbeeld ook met de Eerste Wereldoorlog. Als haar man besluit om als soldaat de oorlog in te gaan doet Angel alsof hij een paar weken op reis gaat. Ze leeft in haar eigen wereld en daar hebben maar weinig mensen toegang toe. Het is ook fascinerend om te lezen hoe haar omgeving op haar reageert. Soms afwijzend en soms bijna dwepend.
Dit boek is voor het eerst in Engeland in 1957 uitgegeven, maar dat is aan het verhaal niet te merken. Het verhaal wordt chronologisch verteld en dat maakt het makkelijk om te lezen. Dit verhaal voelt modern aan. Door de schrijfstijl ben ik benieuwd naar andere boeken van Elizabeth Taylor.
Het boek is verfilmd in 2007 door Francois Ozon als “Angel”.
Dit boek is een aanrader voor mensen die houden van niet alledaagse hoofdpersonen en/of van historische verhalen.
Met dank aan uitgeverij Karmijn voor het recensie-exemplaar