En ook weemoedigheid, deel vijf van Het Bureau, omspant de jaren 1979-1982. Terwijl hoofdpersoon Maarten Koning in zijn vak steeds meer aanzien krijgt, ziet hij de bestuurlijke problemen op het wetenschappelijk Bureau waar hij werkt alleen maar groeien. Bezuinigingspogingen leiden tot toenemende bureaucratisering en centralisering, die de schijn moeten wekken dat er doelmatig en op hoog niveau wordt gewerkt. Intussen dwingt de Vakbeweging een systeem van periodieke beoordeling af, die de bedoeling hebben eventuele ontslagprocedures te vertragen. Onder deze druk moet Maarten oplossingen vinden voor de doelmatige besteding van de steeds schaarser wordende financiële middelen. Met zijn radicale voorstellen maakt hij zich niet geliefd bij de andere afdelingen op het Bureau. De eisen die hij aan de kwaliteit van de productie stelt, verdiepen ook de scheuren binnen zijn eigen afdeling, doordat een aantal van zijn mensen hem niet wil of kan volgen. Maar hij moet impopulaire beslissingen nemen, wil hij de afdeling door de bezuinigingsslag loodsen. Dat hij in deze machtsstrijd het hoofd boven water weet te houden, komt vooral doordat zijn jaren geteld zijn, wat zich met de pensionering van oudere collega’s al aankondigt. Ironisch genoeg vervult hem dat, als hij zich daarvan voor het eerst bewust wordt, met weemoed.
Boekinformatie
Schrijver: J.J. Voskuil
Titel: En ook weemoedigheid
Serie: Het bureau #5
Uitgeverij: Van Oorschot
Jaartal: 1999
Bladzijden: 928
Genre: psychologisch verhaal
Leeftijd: 18+
Boek gelezen: 18+
Mening: geen sterren
- Ik heb dit boek in 2006 geleend bij de bibliotheek
- ik las het boek in 2006 en dit was boek 7 van de boeken die ik in 2006 gelezen heb
Mijn mening
Gistermiddag heb ik deel 5 van Het Bureau uitgelezen. Het blijft leuk om mee te lezen hoe het de personages vergaat in hun werkzame leven. Ik ben benieuwd hoe het met Maarten verder gaat….
Bij het lezen van de gedachten van Maarten, de hoofdpersoon, merk ik dat ik uitspraken van mensen uit mijn omgeving herken. Mensen die het idee hebben dat ze niet veel doen op hun werk en/of niet genoeg weten, maar waar anderen vinden dat het werk (zeer) goed gedaan wordt. Vreemd dat je daar blijkbaar een heel ander beeld van kunt hebben dan de mensen om je heen.
Dit bericht is oorspronkelijk geplaatst op tantetil.vkblog.nl op 18 maart 2006