Paul de Wit probeert voor zichzelf een hem onbekend deel van zijn verleden te reconstrueren. Zijn stabiele burgerbestaan als leraar geschiedenis in Amsterdam wordt steeds meer ondermijnd door een intens schuldgevoel, omdat hij, in tegenstelling tot zijn broer en ouders, de holocaust van de Tweede Wereldoorlog wél heeft overleefd. Verward door verdriet ‘vlucht’ hij naar Parijs om onderzoek te doen voor het boek dat hij schrijft over de Franse Revolutie. Daar wordt hij verliefd op Pauline, een joodse vrouw die zijn ‘crisis’ weet te bezweren. Op de Place de la Bastille maakt hij drie foto’s van haar. Op een ervan ziet Paul later op de achtergrond iemand staan die sprekend op hem lijkt. Hij raakt er steeds meer van overtuigd dat deze dubbelganger zijn tweelingbroer Philip is. De wens zijn verloren gewaande broer terug te vinden neemt obsessionele vormen aan en gaat het verdere verloop van zijn leven bepalen.
Boekinformatie
Schrijver: Leon de Winter
Titel: La Place de la Bastille
Uitgeverij: In de knipscheer
Jaartal: 1981
Bladzijden: 158
Genre: psychologisch verhaal
Leeftijd: 18+
Mijn mening: geen sterren
- Ik kocht dit boek in januari 2002
- dit boek is niet meer in mijn bezit
- ik las het boek in 2006 en dit was boek 18 van de boeken die ik in 2006 gelezen heb
Mijn mening
Het is volgens mij alweer een aantal jaren geleden dat ik dit boek heb gelezen. Ik heb het in ieder geval gelezen op de middelbare school voor mijn mondeling Nederlands. Ik vind het nog steeds een mooi boek. Ik hou sowieso van de boeken van Leon de Winter. Hij schrijft zo beeldend en dat leest prettig. Het lijkt alsof je een film leest.
Een tijdje terug heb ik de film Supertex gezien, naar een boek van Leon de Winter. Ik had het boek al eens gelezen en ik herkende het verhaal direct weer. Bij Leon de Winter maakt het niet zoveel uit of je het boek leest of de film kijkt. Dat komt waarschijnlijk doordat hij als filmmaker in beelden schrijft.
Dit bericht is oorspronkelijk geplaatst op tantetil.vkblog.nl op 12 juni 2006