Mee met de Setterwandeling

Op 25 november hebben Tante Til en C. me meegenomen naar de regiowandeling van de Ierse setterclub. De organisatoren zeiden dat het vandaag een kleine groep was, maar er waren toch zo’n twaalf Setters. In het begin, toen er nog niet gewandeld werd, mocht ik nog niet los. Tante Til en C. vonden het nog te dicht bij de parkeerplaats en dus te gevaarlijk. Ik zag al die andere honden al snuffelen en rennen en ik wilde eigenlijk best graag meedoen.

Toen de wandeling begon mocht ik eindelijk ook los. Wat gezellig! Ik heb alle Setters besnuffeld en heel veel rondgerend. Ook de baasjes van de Ierse setters vond ik leuk. Iedereen had aandacht voor mij omdat ik vandaag voor het eerst mee wandel. Ik ben trouwens al bijna de grootste. Alleen Claude, het andere mannetje, was nog een stuk groter. Ik hoop dat ik later ook zo mooi en groot wordt. De andere Ierse setters waren meisjes. Later bleek dat twee van de meisjes, waaronder eentje waar ik leuk mee gespeeld heb, van dezelfde fokster afkomen. Dat is grappig. Tante Til en C. verwarden mij vanuit de verte regelmatig met een van deze twee honden.

Op een gegeven moment vond ik een andere groep honden, een veel grotere groep, waar ik gezellig een stukje mee gelopen heb. In de verte hoorde ik wel mijn naam roepen, maar ik vond deze blonde grote honden ook leuk. Uiteindelijk heeft C. me bovenop de heuvel opgehaald en heeft hij me een tijdje aan de halsband vastgehouden. Toen de andere Setters ook boven waren mocht ik weer los. Die andere groep honden kwamen we later weer tegen bij een grote modderpoel. Al die honden zijn gek, want ze lopen en rennen door dat drinkwater. Ik heb er om heen gesprongen en geblaft om ze dat te laten weten, maar niemand reageerde. Je gaat toch niet in drinkwater lopen?

Na ongeveer anderhalf uur, zo lang heb ik trouwens nog nooit gelopen, waren we weer bij de parkeerplaats. Voor de baasjes was er koffie, thee of warme chocomelk. Voor de honden was er een snoepje. Ik moest weer aan de riem, maar ik was ook best moe dus ik vond het niet zo erg. De rest van de dag heb ik niet veel gedaan. Ik was hartstikke moe. ‘s Avonds heb ik heerlijk liggen slapen en ik heb zelfs niet gemerkt als Tante Til of C. opstond.

Eind januari is de volgende wandeling en ik hoop dat we dan weer gaan. Ik vond het namelijk heel erg leuk. Het is toch geweldig om andere honden tegen te komen die het ook leuk vinden om de hele wandeling heen en weer te rennen?

Groetjes, Wooster

Oorspronkelijk geplaatst op 6 december 2007 op tantetil.vkblog.nl

Oorspronkelijke reacties

jacob hesseling / 06-12-2007 13:16
Niets zo lief en sierlijk als een Ierse Setter whow! (alhoewel soms ook een beetje veel instinct en natuurlijk dom) Onze setter sprong zo in een wak,zwemmend achter de eenden aan bij -12 , tja en hoe moest ie daarna weer op de kant:)

Bart / 06-12-2007 13:26
een heerlijk uitje…
even bijkomen, da’s logisch! 🙂
het smaakte duidelijk naar meer, geloof ik…

Bart / 06-12-2007 13:46
O, ik zie nog een regenboog, ook! :))

Maria-Dolores / 06-12-2007 14:17
wat gezellig…

Anne d’Ore / 06-12-2007 16:44
dat is het betere hondenleven
mooi met die regenboog

ilja / 06-12-2007 16:55
mooie fotoos!!
dat ziet er inderdaad erg gezellig uit- niks zo leuk als een eind wandelen met een groep mensen die de afwijkingen van jouw hond begrijpen en zelfs weten te waarderen…