Op naar het politiebureau

Nederland heeft o.a. met Australië een verdrag waardoor ik mijn wao-uitkering gewoon blijf ontvangen. Ik heb mijn nieuwe adres netjes doorgegeven en ruim een week voor vertrek kreeg ik een formulier van ze opgestuurd met daarbij een brief dat ik dit formulier binnen een maand ingevuld en voorzien van een handtekening en stempel van een bevoegde instantie in Australië moet terugsturen. Ik heb het formulier netjes ingevuld. Wel raar dat er gevraagd wordt of je de voorbedrukte gegevens wilt controleren terwijl ik een blanco formulier van ze heb gekregen. Maar goed, dan vul ik mijn gegevens wel zelf in. 

Het probleem was uitvinden wat een bevoegde instantie is. In de brief wordt hier verder niets over vermeld, de website geeft hier ook geen informatie over, dus dan maar bellen via Skype. Gelukkig is bellen met Skype niet zo duur, want de mensen die ik aan de lijn kreeg waren niet zo snel. En ik zei nog wel in mijn introductie dat ik vanuit Australië bel…. Maar goed, uiteindelijk werd mij verteld dat ik het formulier moet laten tekenen door de gemeente of de politie. Ik ben benieuwd of dat gaat lukken!

 
De volgende dag ben ik met het formulier naar het plaatselijke gemeentehuis geweest. Daar bleek het een moeilijke vraag te zijn en ik werd doorverwezen naar het politiebureau. Alleen huiseigenaren worden door de gemeente in een database bijgehouden. Het politiebureau was gelukkig ook vlakbij. Naast mij was iemand een aanklacht aan het doen vanwege verbaal geweld. Ik legde mijn vraag uit en de politieagente heeft mijn paspoort bekeken en het formulier van de borgstelling (‘bond’). Daarna heeft ze het formulier getekend en er een stempel opgezet. Het is gelukt!
 
Weer thuis heb ik het formulier gescand en in de envelop gedaan. De volgende ochtend ben ik naar het postkantoor gelopen om de brief te posten. De brief is nu (12 augustus) onderweg naar Nederland. Wat een gedoe!
oorspronkelijk geplaatst op tantetil.vkblog.nl op 13 augustus 2010

Oude reacties
Bart – 13-08-2010 10:37
Ja, wat een gedoe toch, Tante Til.
Hopelijk blijft je al te veel van dit bureaucratisch gedoe bespaard, verder… 🙂
Groetjes, Bart

Kitty Schoenmakers – 13-08-2010 12:46
Eigenlijk vind ik het wel logisch dat je ergens een registratie van aanwezigheid op die plek moet halen.
Maar goed dat de politie meewerkte!
Het is ook een geluk dat Nederland dat verdrag heeft met ze 🙂

ron rozen – 13-08-2010 23:08
Moord in Toscane is een van mijn lievelingsboeken 🙂

Tante Til – 14-08-2010 09:10
@Bart: ach ja, zo leer je de weg wel kennen
@Kitty: ik vind het ook niet zo heel gek. Wat wel raar is dat het UWV heel algemeen zegt dat je je in het buitenland moet melden bij gemeente of politie. En dat het niet duidelijk in hun brief staat. Kostte mij weer een telefoontje naar Nederland. Maar het was fijn dat het verder allemaal zo gemakkelijk ging om een stempel te halen
@Ron: ik vond het een redelijk boek, vandaar dat ik na het eerste verhaal gestopt ben. Ik had er meer van verwacht. De Middeleeuwse monnikendetectives van Ellis Peters vond ik veel beter.  

Vergelijkbare berichten