Wooster is er niet meer…

In 2006 besloten we dat we een hond wilden en gingen we op zoek naar een hondenras dat wij leuk vonden. We kwamen uiteindelijk bij de Ierse setter uit, omdat we zo ontzettend mooi vonden. Toen begon de zoektocht naar een fokker. We kwamen in 2007 uit bij v.d. Grasbroekerhof en maakten een afspraak om naar een nestje puppies te komen kijken, die geboren waren op 10 februari 2007. Vanuit Nijmegen reden we naar Hoensbroek. Het was een goed gesprek en de puppies waren erg leuk. In april mochten we onze pup komen ophalen.

Woosters ouders zijn Red Tails Seven Seas of Rhye (papa) en Cleverly v.d. Grasbroekerhof. Hij heeft 3 broertjes (Joy, Jason en James) en 1 zusje (Just Magic). Wooster en Joy hebben elkaar nog twee keer ontmoet. De eerste keer was als pup op de kampioensclubmatch van de Ierse setter club. We waren hier voor de gezelligheid. Het jaar daarop hebben we eenmalig met Wooster meegedaan aan de hondenshow (in de jeugdklasse), waar hij door het Engelse jurylid beoordeeld werd als ‘excellent but trouble’ omdat hij totaal niet wilde luisteren. Maar hij kreeg wel een U (uitmuntend) Joy was een van Woosters tegenstanders.

Officieel heet onze Wooster Jeeves v.d. Grasbroekerhof. De fokker keek raar op toen wij zeiden dat dat niet kon, maar toen we uitlegden dat onze kat al Jeeves heette snapte ze het. Het werd dus roepnaam Wooster. Allebei onze huisdieren zijn vernoemd naar de hoofdpersonen uit de tv-serie Jeeves & Wooster.

Wooster bleek een ondeugende pup te zijn, waar ik soms gek van werd. Daarom ging ik over zijn belevenissen bloggen. Maar Wooster bleek ook een ontzettende lieve knuffelhond te zijn. Hij was dol op mensen, met een voorkeur voor kinderen en oudere mensen. We gingen met hem op cursus en daar bleek dat zijn oren nogal willekeurig werkten. Wij beweerden dan ook al snel dat die lange oren alleen maar als accessoire bedoeld waren. Het staat schattig, maar ze doen het gewoon niet.

In 2010 verhuisden wij naar Australië en Wooster ging bij zijn opa en oma wonen. Hier had hij het ontzettend naar zijn zin. Uiteindelijk bleef hij hier wonen tot september 2012. Toen waren wij, na een jaar rondreizen, weer terug in Nederland en hadden we een appartement in Rotterdam gekocht.

Wooster vond het erg leuk om weer bij ons te wonen. Hij moest in het begin wel erg wennen aan de lift, maar hij merkte al snel dat de lift de perfecte plek is om mensen tegen te komen en aandacht te krijgen. Hij vond het leuk om tijdens het wandelen overal aan te snuffelen. Met de metro naar de dierenarts of kapper vond hij ook geweldig. Daar kreeg hij altijd wel aandacht van mensen.

Na een tijdje ging hij een paar keer per week mee met de hondenuitlaatservice, eerst met De hondenman en later met Hondenuitlaatservice Joepie. Wooster is nooit een honden-hond geweest, maar wel een mensen-hond. Hij hield zich wat afzijdig van de grote groep. Zelfs bij het vrijspelen tijdens de puppiecursus ging Wooster naar de aanwezige baasjes, terwijl de andere honden druk met elkaar aan het spelen en rennen waren. Hij speelde af en toe met andere honden, en had hierbij een voorkeur voor Bull Terriërs (en andere honden die hierop lijken) en Friese stabij. Kleine blaffende hondjes werden door hem genegeerd.

Helaas vonden niet alle honden onze Wooster leuk. Zo werd hij in zijn leven meerdere keren gebeten en het bizarre is dat het volgens die hondenbaasjes altijd aan onze hond lag. Naar aanleiding van de laatste bijtincidenten bij ons in de wijk door een Akita besloten we in september 2016 dat de stress hierover voor Wooster en ons teveel werd. Vooral omdat beide bijtincidenten zonder aanleiding waren. De eerste keer rukte de Akita zich los bij zijn baasjes en kwam zo’n 100 meter op volle snelheid aanrennen om Wooster gelijk in zijn nekvel te pakken. De tweede keer was ’s avonds laat en toen werd Wooster door diezelfde hond aangevallen toen C. en hij net de straat waren overgesteken. We hebben dit toen ook gemeld bij de politie.

Maar goed, Wooster verhuisde naar zijn oma. Wooster was inmiddels een bejaarde hond geworden en vond het heerlijk om in de tuin of in het weiland te liggen. De jonge buurhond vond hij interessant om naar te kijken, maar aandacht van mensen bleef het leukste.

En toen kwam gisteravond het telefoontje dat de dierenarts Wooster een spuitje had gegeven. Een onverwachte mededeling want Wooster was niet ziek. Blijkbaar ging het sinds woensdag niet goed met Wooster. Volgens de dierenarts had hij vocht achter zijn longen. Wooster is 11,5 jaar geworden en hij was de leukste en liefste hond die wij ons konden wensen!