Wooster praat even bij
Het is alweer een hele tijd geleden dat ik verteld heb wat ik allemaal meemaak. Over de Setterwandeling hebben jullie al kunnen lezen. Dat was superleuk. Ik ga tegenwoordig twee dagen per week logeren bij opa en oma. Tante Til heeft een beetje rust nodig, zegt ze. Ze brengt me op dinsdag weg en donderdag brengt oma me weer naar huis. In de tussentijd loop ik opa de hele dag achterna. Ik vind het leuk om met hem in het weiland te spelen. Ik kan daar lekker rennen en opa gooit steeds stokken naar me. Daar kan ik dan weer lekker op kauwen. Verder kan ik met de katten spelen en mee naar de hangbuikvarkentjes, de eenden en de kippen. Hartstikke gaaf!
Met Tante Til ga ik meestal 1-2 keer per week lekker ergens wandelen waar ik los mag rennen. Nu mag ik dat even niet, omdat ik bang ben voor vuurwerk. Op de cursus heb ik vuurwerkles gehad en halverwege de tweede les vond ik het doodeng. De cd met vuurwerkgeluiden vind ik niet erg en het afsteken van rotjes ook niet. Maar toen ze gillende meiden en hardere knallen gingen afsteken, vond ik het helemaal niet meer leuk. C. probeerde me nog af te leiden met een stukje kaas, maar dat hoefde ik ook niet. We mochten toen gelukkig het veld af, richting de auto. Bij de slagboom kregen Tante Til en C. tips om mij aan vuurwerk te laten wennen. Een paar dagen later hebben ze voor mij bij de dierenarts een halsband besteld met feromonen. Dat schijnt naar de melkklieren van moederhond te ruiken en dus een veilig gevoel te geven. We zullen zien. Gelukkig gaan we met oud&nieuw naar opa en oma. Daar is het ietsje rustiger, zeggen ze.
De cursus vind ik erg leuk. Elke zaterdagmorgen gaat Tante Til met me mee. Als ze de auto parkeert zie ik al waar we zijn en wil ik heel graag de auto uit. Ik mag op het veld eerst een kwartiertje rondrennen en met de andere honden spelen. Daarna moet ik opletten. Ik heb inmiddels een paar keer priveles gekregen, omdat ik snel afgeleid ben. Dat is toch ook niet gek, als je midden in een bos bent met opwaaiende blaadjes, stokken en andere leuke honden. Het gaat wel steeds beter. C. is ook al een paar keer meegeweest en dat vind ik erg gezellig. Een van de leukste dingen van de cursus vind ik als er allemaal speelmaterialen staan. Vooral door de tunnel rennen vind ik supergaaf! Dat doe ik zelfs als het niet meer hoeft.
Een tijdje geleden kwam de kapster bij ons langs. Dat was gezellig. Ze vond het leuk om me te knuffelen. In het begin heb ik nog aan het afgeknipte haar van Tante Til zitten snuffelen, maar uiteindelijk ben ik gewoon lekker gaan slapen. Ik was natuurlijk ook moe van de cursus ‘s morgens.
Eens even denken of ik nog meer leuke dingen heb gedaan? Oja, we hebben op een zondagmiddag in de stromende regen op het Rozendaalse veld gelopen. Het was die dag heel slecht weer, maar dat vonden Tante Til en C. niet erg. Het was heel rustig en we zijn maar 1 of 2 honden tegengekomen. Het was wel supergaaf. Ik heb heel veel rondgerend en kwam steeds lachend terugrennen naar Tante Til en C. Die vonden het ook erg gezellig. Die avond was ik wel heel erg moe en heb heerlijk liggen slapen.
Ik denk dat ik jullie nu wel weer een beetje heb bijgepraat. Ik zal mijn best doen om vaker te schrijven. Dat wordt waarschijnlijk pas weer na de kerstdagen, want Tante Til en C. gaan een weekje naar Oostenrijk en ik ga naar opa en oma.
Deze foto heeft Tante Til van de zomer gemaakt toen ik zat te kijken naar een Flatcoated retriever. We waren aan het spelen, maar hij ging opeens het water in.
Oorspronkelijk geplaatst op 17 december 2007 op tantetil.vkblog.nl
Oorspronkelijke reacties
Maria-Dolores / 17-12-2007 14:00
Hoi Tante Til,
ik was eigenlijk gekomen om te bedanken voor al je reacties, had gezien dat je me hebt ‘bijgelezen’. was gisteren ook al even langsgekomen, maar toen had je nog niets nieuws geplaatst… weet ik ook gelijk weer hoe het met wooster gaat en dat je met de kerst in Oostenrijk bent.
een fijne tijd daar, Maria-Dolores
Bart / 17-12-2007 17:18
Mooi, dit verslag uit een hondenleven… 🙂
Veel dieren schrikken zich rot van dat klere-knalvuurwerk, en het is nu al(lang) begonnen.
Mijn Knor kan er ook slecht tegen, en sinds half november hangt er hier een feromonen-verdampertje (het bestaat in een uitvoering voor katten én een voor honden) waardoor Knor veul rustiger is. Van een flinke knal buiten schrikt hij niet meer, als hij slaapt pit hij zelfs gewoon door. Nou, dat was wel anders voor die tijd, dan vluchtte hij voor uren onder een bed bij het eerste knalletje.
Leve de feromonen, mooi dat het ook in halsbanden geïmpregneerd zit dus.
Nog liever zag ik dat rotvuurwerk verboden (met zo strenge opvolging dat het ook echt niet meer afgestoken werd), want baasje zelf schrikt zich ook steeds rot. Daar is nog niks voor gevonden… :~)
Fijne vakantie, Tante Til, en al vast een goede jaarwisseling gewenst…
Tante Til / 17-12-2007 17:39
@Maria-Dolores: ik heb inderdaad bijgelezen. Er stapelt zich heel wat op als je het even niet bijhoudt. Jij ook fijne feestdagen.
@Bart: ik heb wel het gevoel dat zo’n feromonenhalsband wel helpt. Ook draai ik regelmatig een vuurwerkgeluidenbestandje af (steeds harder). Daar reageert hij ook nauwelijks nog op. Jeeves vindt het ook niet leuk, maar ik had nooit bedacht dat we daar wat aan konden doen. We hebben nog een feromonenspray tegen het sproeien, dus die gaan we nog even gebruiken. Jij ook fijne feestdagen!
Bart / 17-12-2007 21:50
…en helemaal vergeten: mooie foto ‘en profil’ van Wooster, en zo echt zomer, nog daar! 🙂
Tante Til / 18-12-2007 09:16
@Bart: de eigenaar van de andere hond vond dit ook een echt Kodakmoment. Gelukkig had ik mijn fototoestel bij me. Heb ik meestal niet als ik met Wooster ga wandelen.
Anne d\’Ore / 19-12-2007 19:01
wat goed die curses tegen de stress van het vuurwerk,kan ik ook wel gebruiken.
allebei een fijne vakantie
mmm Oostenrijk, beetje wandelen in de sneeuw, lijkt me heerlijkt
tot later
Tante Til / 19-12-2007 19:59
@Anne d’Ore: hou je niet van vuurwerk? Zal bij jou daar toch redelijk rustig zijn?
Oostenrijk lijkt me heerlijk. Ik ga zelfs proberen te skien, maar langlaufen en wandelen is ook een optie. We vermaken ons wel.
