Woosters dagboek – woensdag 31 oktober

Woensdag 31 oktober

Toen we vanmorgen gingen wandelen ben ik bijna omgevallen met plassen. Sinds een tijdje doe ik, net als grote honden, mijn poot omhoog bij het plassen. Ik wilde natuurlijk zo hoog mogelijk plassen tegen een lantarenpaal, maar ik verloor mijn evenwicht. Ik moest daardoor met vier poten op de grond verder plassen. Het is best lastig als jongetje plassen.

Verder kwamen we tijdens het wandelen langs lekker ruikende hondenpoep. Die heb ik heerlijk opgegeten. Tante Til reageerde niet eens. Soms wordt ze boos, maar dat maakt mij niet uit. Ik vind het gewoon lekker. Ook heb ik vandaag fijn rondgesnuffeld in de hondenuitlaatplaats.

‘s Middags zijn we naar het Rozendaalse veld geweest. Dit is een heel groot heideveld waar honden los mogen lopen. Tante Til en ik vinden het allebei erg leuk om hier te lopen. Ik kan lekker een eindje voorop lopen en rennen. Ik heb achter grote kraaien gerend om ze te vangen. Tante Til heeft er een foto van gemaakt. Maar elke keer als Tante Til mijn naam roept en ‘deze kant op’ zegt, kom ik snel aangerend. Daarna zijn we naar opa en oma gereden (de ouders van Tante Til). Onderweg zagen we nog een reiger lopen bij de stoplichten van de rotonde. Daar heeft Tante Til snel een foto van gemaakt.

Opa en oma waren naar het ziekenhuis, dus Tante Til en ik waren er (voorlopig) alleen met Sacha, hun hond, en Felix, Nomad en Thomas, hun katten. De andere twee katten, Rosie en Saartje heb ik niet gezien. Ik was best moe van het wandelen en ik ben in de keuken bij de AGA gaan slapen. Tante Til heeft theegedronken. Toen het donker was kwamen opa en oma thuis. Ik vind het vooral erg leuk om opa te zien. Ik volg hem dan ook de hele tijd, want je weet nooit met welke lekkere dingen hij bezig is. Toen ik mee naar buiten liep heb ik een broodje van hem gekregen. Ik heb zelfs het broodje van Sacha voorzichtig gepakt, toen ze even niet oplette…. en opgegeten.

Na het eten zijn we weer met de auto naar huis gegaan. Ik heb de hele weg lekker liggen slapen. Het is ook al donker buiten! Toen we thuis waren hebben we een stukje gewandeld. We kwamen twee egels tegen. Daar wilde ik wel mee spelen, maar Tante Til trok me steeds mee. Onaardig hoor!

Oorspronkelijk geplaatst op 1 november 2007 op tantetil.vkblog.nl

Oorspronkelijke reacties

Maria-Dolores / 01-11-2007 16:49
hihi, leuke hond, die elke keer als je ‘deze kan op’ roept, snel komt aangerend…

Bart / 01-11-2007 17:31
Het zijn weer hele belevenissen…beetje flauw dat je niet eens met die egeltjes mocht spelen, je mag ook nooit niks! :))

Tante Til / 01-11-2007 17:45
@Maria-Dolores: het is wat vreemd dat hij dan wel luistert, maar gewoon overdag daar geen zin in heeft. Hij is zeker bang om me daar kwijt te raken, 😉
@Bart: tja….

ilja / 06-11-2007 02:02
heerlijk lijkt me dat, een hond die altijd komt als-ie geroepen wordt!
de fokster van onze hond vertelde me ooit dat één van haar honden ook helemaal gek werd van egels. kun je je voorstellen hoe het moet zijn om een egeltje te redden uit zo’n enorme Airedale-snuit? ze had het meer dan eens moeten doen…

Tante Til / 13-11-2007 11:00
@Ilja: dat doet hij nou ook weer niet. Hij komt de goede richting op, maar rent je dan heel hard voorbij. Net zolang tot hij moe is geworden en dichter bij je in de buurt blijft. Hij doet me wel aan Gradus denken….