Ons traditionele dagje filmfestival
Het is alweer de tiende keer dat wij een dagje naar Rotterdam gaan. De eerste paar jaar gingen we naar een filmfestivalarrangement via het tijdschrift Viva. Dan hadden we een hotelovernachting in het Hilton en kregen we kaartjes voor drie of vier films. Op een gegeven moment zijn we zelf films gaan uitzoeken. Dat is altijd spannend, want je kiest een film op basis van een hele korte omschrijving in het festivalprogramma. Het kan dan ook gebeuren dat een film tegenvalt.
Op zondag 27 januari zaten we vroeg in de auto. Onderweg hebben we lekker broodjes met filet americain gegeten. In Rotterdam aangekomen hebben we de auto geparkeerd bij het p&r-terrein bij Kralingen. In het centrum aangekomen zijn we naar de Doelen gelopen om onze kaartjes te halen. Daarna hadden we nog een anderhalf uur aan tijd voordat onze eerste film begon. Voldoende tijd dus voor een kopje thee in het café van de Doelen, waar het nu nog heerlijk rustig is.
Onze eerste film is Girl sparks en draait in Pathé. De regisseur Ishii was bij de vertoning van de film aanwezig. Hij had ook twee acteurs bij zich. Wij liepen tegelijkertijd met hen de zaal in. We wisten niet dat zij de film te maken hadden, maar ze vielen ons op als echte Japanners doordat ze fototoestellen om hun nek hadden hangen. Een van hen had zelfs een tasje met een aantal fotorolletjes er aan hangen. Grappig!
We vonden het allebei een leuke film en gaven het na afloop een vier. We kregen namelijk een scheurkaart waarmee we de film konden beoordelen. De verveling van de hoofdpersoon komt heel duidelijk naar voren. Ze kan niet wachten tot ze naar de grote stad kan verhuizen. Zal daar haar verveling verdwijnen?
Na deze film hadden we tijd om de stad in te gaan, naar de Bijenkorf en Donner. We hebben allebei wat boeken gekocht.
De tweede film was Crossing border in Cinemarama. Dit is een combinatie van drie korte films. De eerste film was The route en die vonden we allebei redelijk. Het was een zwijgende documentaire over een havenstaking in Taiwan. Op basis van de beschrijving hadden we een heel ander beeld van de film. Het kijken naar een zwijgende film is trouwens erg vreemd. De tweede film was On going die ook weer zwijgend was. We vonden deze film allebei verschrikkelijk. Er was niets van te begrijpen. Er liepen dan ook veel mensen de zaal uit. De derde film was 18 days en die vonden we allebei leuk. Het ging over een groepje Chinese jongens die met radiobestuurbare auto’s een buurland willen binnenvallen.
Na dit tegenvallende middagprogramma hebben we wat gewandeld. Daarna hebben we bij de Doelen wat gedronken en gegeten. Het was hier inmiddels aardig druk geworden. Een van de Japanse acteurs liep hier ook rond met een bord eten.
Onze laatste film was weer in Pathé, Persepolis. De film was uitverkocht en er werd gevraagd om zoveel mogelijk aan te schuiven. Deze animatiefilm was fascinerend. Het gaf een beeld van het leven in Iran vanaf de jaren 70, waar toch ook humor in te vinden was. (conclusie 5). Deze film heeft uiteindelijk ook de publieksprijs gewonnen.
En toen zat ons dagje films er weer op. Aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant waren we ook wel moe. Volgend jaar gaan we zeker weer!
oorspronkelijk geplaatst op tantetil.vkblog.nl op 21 februari 2008
