Naar het filmfestival in Melbourne

Ik was op tijd in Melbourne om samen met C. naar het filmfestival te gaan. Tijdens mijn wachttijd in Kuala Lumpur heb ik gekeken of er leuke films op zaterdag draaiden. Ik vond er 6 wel interessant en zaterdagochtend hebben we voor 2 daarvan kaartjes gekocht.

Daarna zijn we gaan ontbijten bij Dr. Jekyll. C. had scrambled eggs en ik een breaky burger (een pitabroodje met gebakken ei, ham, italiaanse worst, kaas). Smaakte goed. En heerlijk om zo’n ontbijt/lunchplek vlakbij te hebben.

We werden trouwens bediend door een jongen die jaren geleden als wielrenner in Nederlandse dienst heeft gereden. Hij vond het erg leuk om Nederlands te praten.

Aan het einde van de middag gingen we op weg naar het filmfestival. De films zijn verspreid over veel bioscopen, waar ook “gewone” films draaien.

 

De eerste film “Nostalgia for the light” draaide in “Greater Union Cinema” (Russell street).
De film speelt zich af in de Chileense Atacam woenstijn. De filmmaker gebruikt het woestijnlandschap en de lucht erboven als meditatie op ruimte, tijd, geschiedenis en politiek. Terwijl astronomen de heldere luchten afzoeken op zoek naar tekenen van licht en leven, zoekt een groep vrouwen (moeders en vrouwen van politieke gevangen die zijn ‘verdwenen’) de woestijn handmatig af voor menselijke resten.

Het was een mooie en indrukwekkende film. Ik had eigenlijk geen idee van de gevolgen van het regime van Pinochet in Chili.

Na deze film hadden we ongeveer een kwartier om naar ACMI (Australian Centre of Moving Image) te lopen voor de volgende film. We moesten hier in de rij staan om de zaal in te mogen.

 

De tweede film “Over your cities grass will grow” was interessant, maar bevatte veel herhaling en had wat mij betreft een stuk korter gekund.De film is een documentaire over de Duitse kunstenaar Anselm Kiefer. Hij woont en werkt op een 35 hectare groot gebied in een voormalige zijdefabriek. Daar maakt hij uitgebreide installaties, zowel onder als boven de grond. De film laat zien met welke materialen hij werkt en hoe zijn installaties tot stand komen.

Het was leuk om naar de film te gaan, maar we misten de sfeer van het festival in Rotterdam. Maar misschien ligt dat aan ons, omdat we er normaal gesproken een ‘dagje uit’ van maakten en nu ‘tussendoor’ naar de film gingen.

 

oorspronkelijk geplaatst op tantetil.vkblog.nl op 15 augustus 2010

 

Oude reacties

Kitty Schoenmakers 15-08-2010 11:51
je valt met je neus in de boter daar zeg!!

maria-dolores 15-08-2010 12:29

waarschijnlijk is Rotterdam, vergeleken met Melbourne, een dorp.
Melbourne heeft ruim 3 miljoen inwoners, zag ik in de encyclopedie.
ciao,
Maria-Dolores (uit een dorp met 500 inwoners, zonder bioscoop)

Tante Til 15-08-2010 13:47

@Kitty: ja, heerlijk. En films kijken op een filmfestival is toch anders dan ‘gewoon’ naar de bioscoop gaan

@Maria-Dolores: dat klopt ook wel, maar Melbourne voelt niet als een grote stad. We hebben bijvoorbeeld nog geen file gezien, geen toeterende auto’s gehoord.
hmm, wat is de dichtstbijzijnde grote stad bij jou?

maria-dolores 15-08-2010 18:28

Tante Til,
echt grote stad is eigenlijk Milaan of Rome, maar dat is nogal ver.
of Genua, maar da’s ook nogal ver.
en dan Florence (110 km m.d. trein) of Pisa, of Lucca.

Bart 15-08-2010 20:32

Leuk dat jullie hier meteen de gelegenheid te baat konden nemen om ook een filmfestival te bezoeken! 🙂
Al zal het qua ambiance totaal verschild hebben van Rotterdam….
Groetjes, Bart

Tante Til 20-08-2010 13:57

@Maria-Dolores: dat is dan wel een beetje ver om naar de film ofzo te gaan.
@Bart: het was erg leuk en elk festival heeft weer zijn eigen sfeer.