Hee, dat is schrikken als je telefoon na uren proberen om half 3 ’s middags opeens begint te praten. We zijn er dus in geslaagd om de telefooncentrale van het IFFR te bereiken. Vol verwachting wachten we tot we daadwerkelijk iemand aan de lijn krijgen: ‘zullen onze eerste-keusfilms nog plek hebben?’
Voor de negende keer alweer gaan we voor een dagje naar Rotterdam. Dit jaar op de laatste zaterdag. Donderdag heb ik alle films in de programmabijlage aangekruist die 4 februari draaien. Dan de korte beschrijvingen lezen en een sterretje zetten bij de films die mij interessant lijken. ’s Avonds kijkt C. bij de films met sterretje of hij die ook leuk vindt en kijkt of ik nog leuke andere films gemist heb. En dan wordt het voorkeurcijfers geven, zodat we per tijdsblok meerdere keuzes hebben voor als we zaterdag gaan bellen. Elk jaar een gepuzzel, maar meestal zijn we het vrij snel eens over onze voorkeuren.
Weer terug naar zaterdagmiddag: we zijn aan de beurt en alledrie de films waar we heen willen hebben nog plaatsen. Geweldig! Nog twee weekjes wachten!
We gaan dit jaar naar de volgende films:
Madeinusa
Claudia Llosa, Peru/Spanje 2006, 100 minuten
Tussen Goede Vrijdag en Paaszondag is Jezus dood voor de Indio’s van het geïsoleerde Andes-dorp Manayaycuna; dan kan er dus naar hartelust worden gezondigd. Wanneer een vreemdeling uit Lima strandt in dit religieuze oord buiten de tijd en zijn oog valt op een toeschietelijke burgemeestersdochter, blijft dat niet zonder consequenties.
The lost hum
Hirosue Hiromasa, Japan 2005, 90 minuten
Het handelt over een man, die is vastgebonden in een klein appartement, omdat hij een vrouw vermoordde. Haar zus weet niet goed wat ze met hem aan moet en laat anderen dit voor haar en voor henzelf beslissen.
Raymond Red – short films
Kenners wisten al jaren dat de korte films van de Filippijnse cineast Raymond Red tot het beste en meest innovatieve horen wat de korte film te bieden heeft. Toen hij in Cannes zijn Gouden Palm won, drong het besef breder door. En nu kan iedereen ze zien. Laat de kans niet lopen.
- Eternity – Raymond Red, Filippijen 1983, 25 minuten:Nachtmerries achtervolgen de Faustiaanse wetenschapper. Het eeuwige leven is kil en kostbaar.Eternity is, in al zijn vijfentwintig volgestouwde minuten, waarschijnlijk een van de vreemdste Filippijnse films ooit gemaakt. Het terloopse, losse camerawerk doet denken aan de duizelingwekkende vrijheid van de zwijgende film. De camerastandpunten vanuit vreemde hoeken en de schaduwrijke textuur herinnert aan de Duitse Expressionisten. De film gaat over een jonge man op zoek naar een boek, Ang Magpakailanman, dat de kracht zou bezitten om het eeuwige leven te schenken. De film werd gedraaid, geschreven en geregisseerd door Red, won in 1983 de studentencompetitie voor experimentele cinema en staat in de Filippijnse Film Encyclopedie. Niet slecht voor een filmmaker van nog maar zeventien…
- Peliluka – Raymond Red, Filippijnen 2005, 5 minuten: Leverde de jonge, 8mm-filmer Raymond Red een vermelding op in The Oxford History of World Cinema.’The medium is the message.’ Pelikula is een puur experiment met licht, schaduw, flikkering en de persistentie van beeld. Met deze film, wereldwijd vertoond op festivals (Berlijn, Edinburgh, San Francisco, Tokio) en in grote kunstinstituten, vestigde Raymond Red al vroeg zijn naam als experimenteel super8-filmmaker en kreeg hij een vermelding in The Oxford History of World Cinema.
- A study for the skies – Raymond Red, Filippijnen 1998, 11 minuten: Komische impressie van de oude wens van de mens om te kunnen vliegen.Deze korte film is een studie die Red maakte als voorbereiding op het langere concept voor The Skies, dat hij in het begin van de jaren tachtig met Ian Victoriano ontwikkelde. Het werd een op zichzelf staande, succesvolle korte film, die prijzen opleverde aan het thuisfront en uitnodigingen van internationale festivals in Europa, Azië en Amerika. Het is een eenvoudig verhaal over een man die vliegmachines bouwt in een poging om vrij te vliegen, als verbeelding van zijn zoektocht naar vrijheid, een treffende en tegelijk komische impressie van de eeuwenoude menselijke droom.
- Shadows – Raymond Red, Filippijnen 2000, 12 minuten: Met deze film won de maker in 2000 de Gouden Palm voor de korte film. Maar hij was al de koning van de korte film van de Filippijnen.De korte film Anino (Shadows) gaat over een fotograaf (Ronnie Lazaro) uit de provincie die door de straten van Manilla struint. De film is prachtig gedraaid op 35mm, en het vaak vreemde verhaal is fijnzinnig. Winnaar van de Gouden Palm voor korte film.
- Meckam – Raymond Red, Filippijnen 2001, 3 minuten: Een rockband bestelde een videoclip, maar de filmmaker zat met zijn hoofd al bij zijn volgende film. Een surrealistisch tapijt.Red maakte deze videoclip voor de bekende alternatieve Filippijnse rockband Wolfgang. Hij kreeg totale artistieke vrijheid van de band en de producenten, en maakte een studie voor zijn komende experimentele speelfilm Kamera Obskura. De video is een surrealistisch beeldentapijt, geïnspireerd door scènes uit het filmconcept, met daarin klassieke animatietechnieken en nep archiefmateriaal.
- Melancholy – Raymond Red, Filippijnen 2004, 7 minuten:Gemaakt met de videofunctie van een mobiele telefoon. En dat al in 2004. Lage resolutie. Hoge poëzie.Een mobiele-telefoondagboek, opnieuw gemonteerd op een pc, als een melancholiek stuk visuele poëzie. Red onderzoekt hiermee de ironische intimiteit van technologie en zijn persoonlijke gedachten en gevoelens. Gesponsord door Nokia Filippijnen.We zijn benieuwd of we weer goede keuzes hebben gemaakt en hebben er zin in.
Oude reacties
Solvejg – 22-01-2006 16:33
Wat leuk! En ook deze films lijken me erg geslaagd. Geeft me wat hoop, want een aantal van mijn favorieten is helaas al uitverkocht. Veel plezier, groet
Aiko – 01-02-2006 00:40
Kun je mooi eens langsrijden bij je lievelingsbroertje als je toch in de buurt bent.
Het affiche komt van de website van IFFR.
Dit bericht is oorspronkelijk geplaatst op tantetil.vkblog.nl op 22 januari 2006