I’m gonna be a radioactive girl

Aanstaande maandag is het weer zover: om 11 uur moet ik me in het plaatselijke academisch ziekenhuis melden voor een behandeling met radioactief jodium. Alweer voor de vierde keer. Ik heb namelijk sinds anderhalf jaar schildklierkanker. In twee operaties zijn mijn schildklier en alle lymfeklieren aan de linkerkant van mijn hals verwijderd omdat daar uitzaaiingen in zaten.
De behandeling met radioactief jodium is nodig om resterende schildkliercellen te doden. Daarvoor krijg ik een dosis radioactief jodium ingespoten (220mCi) en mag daarna een aantal dagen mijn ziekenhuiskamer niet verlaten, totdat de stralingsdosis lager is dan 20mCi. Dit duurt een dag of twee. Tot die tijd mag ik beperkt bezoek ontvangen. Dit wordt ’s ochtends bepaald door een nucleair medewerker die mijn straling komt meten.
Ach, beperkt valt wel mee. De eerste dag nadat ik radioactief ben geworden mag het bezoek maximaal 30 minuten blijven en dat is een dag later alweer opgelopen tot tweeënhalf uur per persoon. Mensen die zwanger zijn en kinderen mogen helemaal niet op bezoek komen. Verder moet ik heel veel drinken en word ik de eerste nacht elke anderhalf uur wakker gemaakt om te plassen en water te drinken. Dit is om te voorkomen dat radioactief jodium langdurig in de blaas zit en eventueel ‘kwaad’ kan doen aan je voortplantingsorganen.
Schildklierkanker komt niet zoveel voor: de kans is minder dan 1% (circa 25 mensen per 1 miljoen). Het meest voorkomende type schildklierkanker (er zijn er vier) is papillair schildklierkanker en de overlevingskans hierbij is meer dan 95%. Goed te behandelen dus.
Ik heb niet zoveel zin om weer naar het ziekenhuis te gaan, maar het is maar voor een paar daagjes. Ik neem mijn eigen dekbed mee, omdat die ziekenhuisdekens mij niet voldoende warmte geven, en mijn eigen kussen (ligt ook een stuk lekkerder). Daarnaast puzzelboekjes (sudoku en Japanse beeldzoekers), een leuk boek, wat tijdschriften (Eigen Huis & Interieur, Cosmo) en een stapel snoep. Die snoepjes zijn om mijn speekselklieren aan het werk te houden zodat daar geen jodium kan blijven zitten.
Oude reacties
Jos Goedmakers – 14-01-2006 14:38
Dus ik mag niet even komen?
Wilma – 17-01-2006 16:09
Als ik dit stukje lees, ben jij alweer voor de tweede dag opgenomen. Ik hoop dat het hartstikke goed met je gaat! Sterkte daar onder je dekbedje, hopelijk heb je wat tijd om te puzzelen en te lezen, en mag je gauw weer naar huis. Tot gauw op dit weblog! groetjes en beterschap, Wilma
Broertje – 18-01-2006 14:01
Ja ja, snoepjes om omwille van je eigen welzijn? Dat is natuurlijk een matig excuus, heeft je broertje heus wel door hoor…!
Suzje – 19-01-2006 12:25
Hebben ze nu nog steeds geen computer daar zodat je iig kan mailen of bloggen?
Dit bericht is oorspronkelijk geplaatst op tantetil.vkblog.nl op 14 januari 2006
heey mede radio actief meisje! 🙂
Ik heb een week geleden precies dezelfde behandeling ook voor de 4e keer gehad.
Ik vind als ik het zo lees dat je er erg luchtig onder bent. Ik vind het altijd vreselijk om daar 'opgesloten' te zitten. Iig heel veel respect voor je!
Liefs.
Hopelijk is je behandeling goed verlopen en ben je weer lekker thuis. Vervelend dat je al je 4e jodiumbehandeling hebt gehad. In welk ziekenhuis ben je geweest?
In mijn latere bijdragen over radioactive girl kun je lezen dat ik het zeker niet leuk vond om opgesloten te zitten. Ik werd van de behandeling namelijk ontzettend misselijk en kon/wilde niet eten en sliep slecht. Ik was dolblij als ik na een paar dagen weer naar huis mocht.
Het opgesloten zitten vond ik niet zo erg. Ik kreeg voldoende bezoek en keek verder veel tv.
Sterkte met de behandeling!