Nieuws van radioactive girl

Juli 2004. Ik lig in bed en hoor vreemde geluiden. Het lijkt alsof er geschoten wordt. Ik schrik wakker. Ik kijk om me heen en weet even niet waar ik ben. Dan zie ik uit het raam vuurwerk en ik weet het weer. Het is Vierdaagsetijd! En dat ik niet weet waar ik ben is logisch, want ik lig in een ziekenhuiskamer. Vanochtend is mijn schildklier weggehaald en ik lig nu misselijk van de narcose, afwezig en moe in bed.

Juli 2007. Voor het eerst in drie jaar hoef ik niet een paar dagen naar het ziekenhuis. Tot nu toe heb ik elk half jaar een dag of twee in het ziekenhuis zitten ‘stralen’. De overgebleven schildkliercellen werden aangevallen met radioactief jodium. Radioactiviteit is niet zo goed voor mensen, wat de reden is dat je een paar dagen niet al te veel contact met mensen mag hebben. Bezoek mocht gelukkig wel, maar maximaal een uurtje. Saaie dagen dus. Zeker omdat ik er elke keer misselijk van werd en daardoor weinig anders kon dan televisie kijken.

Maar goed, nu hoef ik niet naar het ziekenhuis. Als het goed is zijn mijn overgebleven schildkliercellen nu eindelijk dood. Dit wordt begin september gecontroleerd. Op twee dagen komt dan een verpleegkundige een injectie met thyrogen geven. Thyrogen zorgt er kunstmatig voor dat eventuele aanwezige schildkliercellen gestimuleerd worden om schildklierhormoon te maken. Een paar dagen later wordt er bloedgeprikt en gecontroleerd of er nog schildklieractiviteit in mijn lichaam is. Spannend! Met deze methode hoef ik niet te stoppen met het slikken van mijn schildklierhormonen en daar ben ik erg blij mee. Een zomer zonder dat ik doodmoe ben en het ijskoud heb. En daardoor een normale vakantie!

Geplaatst op 17-07-2007 10:46 door Tante Til op tantetil.vkblog.nl