Voet in het gips
En daar zit ik dan. Nogal immobiel. Erg lastig zo’n gipsvoet. Ik kan zelfs niet uit een stoel opstaan zonder een ondersteunende arm.
Hoe komt dat?
Afgelopen vrijdag heb ik mijn linker grote teen laten rechtzetten. Die had inmiddels een hoek van ongeveer 45 graden bereikt. De bobbel aan de zijkant van mijn voet werd steeds pijnlijker en de andere tenen begonnen te protesteren over het gebrek aan ruimte in de schoen.
Ik heb de operatie een beetje onderschat. De operatie zou anderhalf uur duren en ik zou plaatselijk verdoofd worden. Daarom dacht ik dat ik vrijdagmiddag wel weer gezellig thuis op de bank zou zitten. Nou dat liep iets anders. De plaatselijke verdoving werd uiteindelijk toch narcose, omdat mijn voet niet voldoende verdoofd wilde worden. Toch wel essentieel als je aan die voet wordt geopereerd. En die narcose zorgde ervoor dat ik een half uur nadat ik weer op zaal was ontzettend misselijk werd. En dat ging maar niet over. Uiteindelijk moest ik de nacht in het ziekenhuis doorbrengen. Wel op een andere afdeling dan die middag, want die afdeling was alleen door de week open.
Zaterdag was ik nog steeds misselijk, maar gelukkig mocht ik van de arts wel naar huis. De autoreis ging goed (maar een klein beetje misselijk). Toen met de krukken het huis in en lekker naar boven, naar mijn eigen bed. Ik was namelijk ontzettend moe. Van de fysiotherapeut heb ik geleerd (heel snel) dat ik lopend met een kruk naar boven moet. Nou, zo onderaan de trap staand leek mij dat toch geen goed plan. Dus zittend omhoog. Wat dan bovenaan de trap een probleempje oplevert, want hoe kom je weer helemaal overeind? Zonder hulp ben je nergens!!!
En dan heerlijk in je eigen bed! Na een tijdje slapen was de misselijkheid ook weer verdwenen. Okee, ik had nog geen zin in kopjes thee of brood, maar een beetje kippensoep ging best.
Sinds gisteren ben ik bij mijn ouders. C. moet namelijk gewoon werken en ik heb overal hulp bij nodig. Daarom heeft C. mij en Jeeves naar mijn ouders gereden. Wooster was dolblij om ons weer te zien. Mijn voet ruikt blijkbaar raar, want daar heeft Wooster uitgebreid aan zitten snuffelen. Hij heeft zelf mijn tenen voorzichtig gelikt. Toch een beetje eng…
En daar zit ik dan: met de laptop op schoot, tv voor me, radio aan, tafeltje naast me met mijn mobiel, iPod, boek, afstandsbediening. Ik heb deze week dus volop tijd om weblogs te lezen (en schrijven), boeken te lezen, opgenomen films en dergelijke te bekijken. En ik zie dat de zon schijnt en volgens de buienradar op mijn weblog is het bijna 18 graden, dus ik wil straks ook even naar de tuin hobbelen om van het zonnetje te genieten.
De pijn valt me tot nog toe mee. Ik heb vooral last van het gips aan de bovenkant van mijn voet, maar langzamerhand begin ik mijn teen ook wel te voelen. De komende twee weken zit ik in het gips. Daarna krijg ik vier weken lang loopgips en dan mag ik weer een beetje op mijn voet steunen. Al met al zal het wel een tijdje duren voordat ik weer loop als een kievit. En kan ik op internet uitzoeken hoe een kievit eigenlijk loopt……
Oorspronkelijk geplaatst op op tantetil.vkblog.nl op 11 mei 2009
