Manning Gorge (20 juni 2011)
Maandag 20 juni
We verlaten Mornington weer en gaan terug naar de Gibb River Road. We gaan naar Mount Barnett Roadhouse, waar we de auto van diesel kunnen voorzien. Verder moet je hier de toegang betalen voor Manning Gorge plus camping. We zien hier een jongen die met twee kamelen op stap is door Western Australia. Hij schat dat zijn tocht 11.500 kilometer gaat duren. De kinderen van de plaatselijke school komen met de juf de kamelen van dichtbij bekijken.
De weg bracht ons vandaag over 20 creek crossings. We rijden naar de camping, parkeren de auto en gaan lunchen. Na de lunch trekken we onze zwemspullen aan, zorgen dat we onze spullen waterdicht kunnen vervoeren en vertrekken naar Manning Gorge. Om de wandeling te beginnen moet je eerst de rivier oversteken. Dit kun je doen door te zwemmen, maar het kan ook lopend. Dat laatste doen wij, maar het kost veel tijd. We moeten de rivier over door op gladde stenen te lopen en op een aantal plekken door het water te waden. Hierbij komt het water tot halverwege onze onderbenen. Eenmaal aan de overkant besluiten we dat we op de terugweg gaan zwemmen…
De wandeling is volgens de beschrijving 2 kilometer, maar wij denken dat hij toch wel het dubbele hiervan is. Na een uur onder de brandende zon omhoog en omlaag gewandeld te zijn komen we bij de gorge. Het laatste stuk is echt klimmen over de rotsen, maar dan wordt je beloond met een hele mooie waterval. Het water is hier ijskoud, maar Christof heeft er in gezwommen. Ik vond het voldoende om mijn voeten in het water te hangen. Na een half uurtje gaan we weer op weg naar de camping. Het is inmiddels tegen vieren en om kwart over 5 gaat de zon onder en wordt het snel donker. Dan willen we niet aan het wandelen zijn…
De terugweg gaat makkelijker en redelijk snel. Wij halen nog een oude man met stok en zijn zoon in. Zij vertellen dat zij op de heenweg met het bootje gingen. Als wij bij de rivier aankomen liggen alle spullen (zoals piepschuim dozen om je spullen droog de rivier over te krijgen) en het bootje aan de andere kant. Christof besluit naar de overkant te zwemmen en het bootje op te halen. De oude man en zijn zoon zitten niet zo ver achter ons en dan wachten we op hen en kunnen we met ons vieren in het bootje naar de overkant. Zo gezegd, zo gedaan.











